Fundator - biskup warmiński Adam Stanisław Grabowskie, w latach 1743-1744 był prezesem Trybunału Skarbowego Koronnego (najwyższa izba obrachunkowa Królestwa Polski, mająca uprawnienia sądu skarbowego; pełniła też funkcję współczesnej Prokuratorii Generalnej).
https://www.cozadzien.pl/zdjecia/figura-sw-jana-nepomucena/67614
Jana Nepomucena artysta ustawił w kontrapoście (cały ciężar ciała postaci opiera się na jednej nodze; druga jest odciążona i lekko wspiera się o ziemię); postać świętego – naturalnej wielkości - jest lekko odchylona od swojej osi, głowę ma zwróconą ku prawemu ramieniu, a lewą nogę ugiętą w kolanie. Nieznacznie uniesiona i zgięta w łokciu prawa ręka podtrzymuje na wysokości klatki piersiowej krucyfiks i palmę męczeńską; w opuszczonej lewej dłoni Jan Nepomucen trzyma biret. Ma na sobie szaty liturgiczne: sutannę, komżę i pelerynkę, a na szyi koloratkę.
Rzeźba stoi na trzyczęściowym, wysokim na 3 metry, postumencie w kształcie prostopadłościanu. Na jego frontowej ścianie można zobaczyć kartusz herbowy z labrami. Czteropolowa tarcza herbowa zawiera przedstawienie dwóch herbów: Zbiświcza, czyli rodziny fundatora i Kleist, czyli matki fundatora. Nad tarczą herbową widnieje kapelusz; wyżej mamy krzyż kardynalski, pod tarczą Order Orła Białego, a w tle krzyż maltański, co wskazywałoby na przynależność biskupa – fundatora do kawalerów maltańskich.
Pierwszą renowację figury – ze składek radomian – przeprowadzono w 1819 roku. Fakt ten upamiętnia napis umieszczony od frontu w środkowej części postumentu: „Pobożna przeszłość wzniosła/ Srogi czas obalił/ Aż znów radomianin/ Ten posąg ocalił”. W 1996 roku figura św. Jana Nepomucena została wpisana do rejestru zabytków; to jedna z najcenniejszych na ziemi radomskiej kultowych rzeźb usytuowanych poza kościołem.
W 2007 r. rzeźba została poddana gruntownej renowacji.
Jan Nepomucen, znany też jako Jan z Pomuk, prawdopodobnie żył w latach 1350-1393. Był kanonikiem w Pradze i spowiednikiem Zofii Bawarskiej. Według jednej z wersji Jan Nepomucen popadł w niełaskę króla Czech Wacława IV, który podejrzewał żonę o niewierność i chciał wiedzieć, z czego się spowiada, ale kanonik odmówił ujawnienia tajemnicy spowiedzi. Władca kazał więc uwięzić księdza i torturować, a kiedy to nic nie dało, Jana Nepomucena zrzucono z mostu Karola do Wełtawy. Według innej wersji, powodem niełaski było niezgodne z wolą króla zatwierdzenie opata dla klasztoru w Kladrubach.
Jest św. Jan Nepomucen patronem jezuitów, Pragi, spowiedników, szczerej spowiedzi, dobrej sławy i tonących oraz mostów; orędownik podczas powodzi.
