Świątynia na Borkach to jedno z najciekawszych rozwiązań architektonicznych w budownictwie sakralnym okresu dwudziestolecia międzywojennego, umiejętnie łączące tradycyjną bryłę z nowoczesną architekturą. Projekt – autorstwa warszawskich architektów Władysława Pieńkowskiego i Stanisława Gałęzowskiego, przy współpracy Lecha Dąbrowskiego i techników Wacława i Jana Zawadzkich – powstał w 1935 roku. Inicjatorem wzniesienia kościoła był ks. kanonik Wacław Kosiński, ale realnie budową zajął się - trzy lata później – ks. Andrzej Łukasik, wtedy wikariusz parafii św. Jana Chrzciciela, który do wspólnoty na Borkach przybył w 1936 roku. Parafia na Borkach – wydzielona z parafii farnej - została erygowana przez bp. Jana Kantego Lorka 1 stycznia 1939 roku. Budowa kościoła ukończona została dopiero w 1965 roku.
Uwagę zwraca nowatorskie w tamtym czasie połączenie różnych materiałów: cegły, kamienia rzecznego, piaskowca i żelbetu, który jednocześnie jest materiałem konstrukcyjnym i dekoracyjnym. Budowla łączy styl architektury kościołów romańskich (poprzez geometrię brył) z architekturą modernistyczną. Ma układ bazylikowy, trójnawowy, z wyodrębnionym prezbiterium z ambitem (wąskie przejście powstałe z przedłużenia naw bocznych i poprowadzenia ich wokół prezbiterium za ołtarzem głównym). Monumentalna nawa główna oddzielona jest od naw bocznych kolumnadą arkadową, podobnie jak prezbiterium od ambitu. Kolumny dekorowane są fryzem z motywów stylizowanych aniołów. Fasada - ze schodami, portalem i tarasem - flankowana jest wysoką wieżą. Nad tarasem architekci umieścili rozetę i płaskorzeźby świętych: Piotra i Pawła, projektu artysty rzeźbiarza Jana Szczepkowskiego.
Zespół 13 witraży figuralnych zaprojektował artysta malarz Adam Gerżabek, uczeń słynnych Józefów: Mehoffera i Pankiewicza. Witraże przedstawiają m.in. świętego Kazimierza królewicza, Andrzeja Bobolę, Wincentego Kadłubka, Jacka Odrowąża, Stanisława Kostkę i Wojciecha. W oknach prezbiterium umieszczono witraże ze scenami biblijnymi. Pozostałe witraże wykonano według projektów artystki plastyka Hanny Szczypińskiej. Przy wejściu bocznym ulokowano w 1965 roku rzeźbę Chrystusa z krzyżem, autorstwa prof. Stefana Mazurka.
Kościół pw. św. Teresy został wpisany do rejestru zabytków w sierpniu 1984 roku.
