Między ul. Towarową a al. Wojska Polskiego, prostopadła do ul. Cygańskiej
Prawnik, dziennikarz, regionalista, autor artykułów na temat historii Żydów w Polsce i w Radomiu, drukowanych w prasie żydowskiej i polskiej.
Samuel, a właściwie Shmul Hersz Zvi, urodził się w Radomiu 24 kwietnia 1902 roku. Był trzecim z 12 dzieci pochodzącego w Rokitnicy (obecnie w gminie Pruszcz Gdański) Meira (Majera) Beneta i radomianki Rywki Maszy z Rutmanów. Ukończył prywatne żydowskie Gimnazjum Towarzystwa „Przyjaciół Wiedzy”. Dziennikarstwo pociągało go już w szkole – był jednym z redaktorów uczniowskiego czasopismo „Jutrzenka”.
Po maturze Samuel wyjechał do Warszawy – na studia. W połowie lat dwudziestych był studentem prywatnej Wolnej Wszechnicy Polskiej. WWP miała cztery wydziały: matematyczno-przyrodniczy, humanistyczny, nauk politycznych i społecznych oraz pedagogiczny, ale specjalizowała się głównie w naukach społecznych. Była również znana jako placówka dokształcająca organizatorów życia kulturalnego, oświatowego i gospodarczego kraju, w szczególności nauczycieli. Samuel Benet musiał mieć wielki autorytet wśród swoich kolegów, o czym świadczy powierzenie mu funkcji prezesa Sądu Koleżeńskiego Wzajemnej Pomocy Studentów – Żydów WWS; pełnił ją w 1929 roku. Był również sekretarzem prof. Majera Bałabana – wykładowcy Wolnej Wszechnicy Polskiej, rabina, orientalisty, historyka, jednego z najwybitniejszych badaczy dziejów Żydów w Polsce.
Samuel Benet studiował także dziennikarstwo w prywatnej Wyższej Szkole Dziennikarskiej i prawo na Uniwersytecie Warszawskim. To na UW właśnie poznał studentkę etnografii i archeologii, urodzoną w 1903 roku w Warszawie Sarę (Sulę) Epstein, późniejszą antropolożkę, znaną na świecie badaczkę zwyczajów Słowian i Żydów, zafascynowaną polską kulturą ludową. Pobrali się prawdopodobnie na przełomie lat 20. i 30.
Choć mieszkał w stolicy, Samuel nie zapomniał o rodzinnym mieście. Jeszcze jako student prowadził samodzielne badania dotyczące Radomia i okolic, korzystając ze źródeł zgromadzonych w warszawskich zakładach naukowych. Ich efektem było przygotowanie do druku dzieła prawniczego „O ustroju gmin żydowskich w Polsce” oraz pracy „Historia Żydów m. Radomia”. Był z nielicznych w owym czasie znawców starego Radomia i regionu radomskiego. Wyniki swoich poszukiwań ogłaszał drukiem, pod pseudonimem Samuel Bendery, w „Tygodniku Radomskim”, „Ziemi Radomskiej”, „Naszych Drogach”. Artykuły i rozprawy regioznawcze publikował także w pismach warszawskich, m.in. w „Wiadomościach Krajoznawczych”, „Ziemi” i „Trybunie Akademickiej” - centralnym organie Związku Żydowskich Akademickich Instytucji Samopomocowych Uczelni Polskich. Jego teksty są do dzisiaj źródłem wiedzy o historii Radomia i regionu.
„Jeśli zwiedzisz kiedy, czytelniku, lesiste okolice ziemi radomskiej, jeśli wypadnie Ci błądzić po borach kozienickich, nie omieszkaj wstąpić do dworu, który ongiś był kolebką i domem Jana Kochanowskiego. Czarnolas leży na na lewym brzegu Wisły, o 6 mil od Radomia, w pobliżu Kozienic, Iłży i Garbatki. Nęci i przyciąga to ustronie, a przybysza owiewa jakimś tajemniczym urokiem. Wśród ciszy grobowej, jaka tu wszędzie panuje, przesuwają się w pamięci dawno minione dzieje tego zakątka” - pisał 1 września 1929 roku w artykule „Na dworze Jana z Czarnolasu”, zamieszczonym w „Trybunie Akademickiej”.
Zmarł 28 grudnia 1933 roku w Warszawie i został pochowany na żydowskim cmentarzu przy ul. Okopowej.
Śmierć męża skłoniła Sulę Benet do wyjazdu do Stanów Zjednoczonych. Studiowała na Columbia University, tam uzyskała doktorat i profesurę. Zmarła 12 listopada 1982 roku w Nowym Jorku.
Miejska Rada Narodowa uczyniła Samuela Beneta patronem ulicy w pobliżu cmentarza żydowskiego 29 marca 1985 roku.
