Jest taka ulica: Michała Modzelewskiego

Wólka Klwatecka. Między ul. Kasztelańską a Błędowską.

Powstaniec listopadowy, tłumacz i pamiętnikarz, właściciel majątku w Bieniędzicach, w powstaniu styczniowym cywilny komisarz woj. sandomierskiego.

Michał Jan Wincenty Modzelewski herbu Trzywdar urodził się 28 września 1804 roku w Warszawie, jako syn Salomei Dembińskiej herbu Nieczuja i Wincentego Modzelewskiego, właściciela dóbr ziemskich w Bieniędzicach w obwodzie radomskim, w ówczesnym woj. sandomierskim (obecnie gmina Wolanów). Ziemie te weszły w posiadanie rodziny w połowie XVIII wieku; Leon Modzelewski, ożeniony z Wiktorią Bieniecką, nabył je od rodu Kochanowskich. Wincenty Modzelewski, urzędnik Departamentu Interesów Cudzoziemskich Rady Nieustającej, elektor na sejm konwokacyjny z 1764 roku z ziemi czerskiej, w 1783 roku był szambelanem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Rok wcześniej przystąpił do konfederacji targowickiej województwa sandomierskiego. Syna Michała oddał na naukę do konwiktu pijarskiego na Żoliborzu. Chłopiec, ze względu na wysoką pozycję polityczną i społeczną ojca, należał do uczniów uprzywilejowanych i otaczanych specjalną opieką - zarówno przez nauczycieli, jak i warszawskich notabli.

W 1822 roku, po ukończeniu szkoły średniej, zapisał się Michał Modzelewski na Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego; słuchaczem był przez przez cztery lata. Od 5 sierpnia 1825 pracował jako adiunkt honorowy w biurze Rady Stanu Królestwa Polskiego. Na wieść o wybuchu powstania, rozpoczętego przez warszawskich podchorążych, wstąpił do wojska. 11 grudnia 1830 mianowano go podporucznikiem w sztabie regimentarza na lewym brzegu Wisły i natychmiast odesłano do sztabu dowódcy Gwardii Ruchomej Województwa Sandomierskiego. Do stycznia 1831 pełnił tam obowiązki zastępcy szefa sztabu. Od maja 1831 brał udział w walkach powstańczych, m.in. w bitwie pod Ostrołęką, jako adiutant polowy gen. Henryka Kamieńskiego, dowódcy piątej dywizji. Za zasługi i okazane męstwo został dwukrotnie przedstawiony do odznaczenia krzyżem Virtuti Militari, ale ostatecznie odznaczenia nie otrzymał.

Po klęsce powstania Michał Modzelewski osiadł w odziedziczonym po ojcu majątku w Bieniędzicach i ożenił się z Euzebią Zborowską. Poznał ją rok wcześniej w Hotelu Rosyjskim w Krakowie. W Krakowie – w kościele mariackim odbył się ich ślub, 21 lutego 1832. Modzelewscy mieli troje dzieci – córkę Antoninę oraz synów Gustawa i Zygmunta.

W marcu 1848 jako weteran powstania listopadowego został Modzelewski wprowadzony do Organizacji 1848 Roku Henryka Krajewskiego. Niedługo potem – ma skutek zdrady jednego z konspiratorów - nastąpiła fala aresztowań; aresztowano ponad 50 tajnych działaczy, w tym Michała Modzelewskiego. W marcu 1851 Modzelewskiego osadzono w izolatce Cytadeli Warszawskiej i trzymano w odosobnieniu przez cztery lata. Komisja Śledcza, napisała do namiestnika Królestwa Polskiego, Iwana Paskiewicza, by Modzelewski, bez utraty praw stanu, został wcielony do rosyjskiego Korpusu Orenburskiego; feldmarszałek odrzucił ten wniosek. Modzelewskiego skazano więc na kolejne 15 lat ciężkich robót w twierdzy dyneburskiej. Wyrok został jednak zamieniony - na czteroletnie zesłanie na Syberię. Modzelewski trafił do Tiumeni w guberni tobolskiej. Do kraju – i do Bieniędzic - wrócił w lipcu 1858 roku, zwolniony z zesłania dzięki amnestii. W latach 1860-1861 był członkiem Towarzystwa Rolniczego w okręgu radomskim.

Po wybuchu powstania styczniowego w 1863 Michał Modzelewski ponownie znalazł się w szeregach bojowników o niepodległość Polski. Rząd mianował go początkowo komisarzem woj. sandomierskiego, a niedługo potem naczelnikiem cywilnym tego województwa. Po klęsce powstania został natychmiast aresztowany i został ponownie wpisany na listę zesłańców syberyjskich. Jednak tuż przed odjazdem kibitek na wschód został niespodziewanie zatrzymany i jako obłożnie chory, umieszczony w szpitalu. Był to skutek starań jego żony Euzebii u pewnego polskiego pułkownika w służbie carskiej. W lipcu 1864 Modzelewski wrócił do swojego majątku w Bieniędzicach. Śmierć żony i kłopoty finansowe zmusiły go do wyjazdu do Gorlic. Poświęcił się pisaniu wspomnień; w Gorlicach powstały „Jeden rok z życia mego”, „Wspomnienia z wojny 1830-1831 o ludziach i wypadkach, przed, podczas i po tych latach”, „W Cytadeli i na Sybirze. Wspomnienia więźnia politycznego z lat 1850 do 1858”, a także „Wrażenia z podróży po Radomskiem w 1876 roku”. Jest także autorem przekładów: G. Lengnicha „Historia Prus Polskich”, F. Skarbka „Dzieje Księstwa Warszawskiego” i A. Buschinga „Opis Polski i Litwy”. W Gorlicach Modzelewski spędził resztę życia. Tutaj zmarł - 6 maja 1883 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Rada Miejska Radomia nadała ulicy w Wólce Klwateckiej imię Michała Modzelewskiego 25 czerwca 1992 roku.