Rajec Poduchowny i Rajec Szlachecki, Stara Wola Gołębiowska, Nowa Wola Gołębiowska. Między ul. Stara Wola Gołębiowska a Nowa Wola Gołębiowska, równoległa do ul. Edmunda Bakalarza
Historyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, etnograf, badacz regionu, taternik.
Jan Nepomucen Karol Potkański urodził się 16 kwietnia 1861 w Prędocinku koło Radomia. Po śmierci rodziców jego wychowaniem zajęła się Karolina z Bukowieckich Malczewska, właścicielka Prędocinka i wuj Julian Malczewski, urzędnik Radomskiego Towarzystwa Kredytowego, ojciec Jacka Malczewskiego. Otrzymał staranne wychowanie, a także i przygotowanie do późniejszych studiów historycznych. Z powodu słabego zdrowia do 15. roku życia przebywał w Prędocinku, potem w Krakowie, gdzie wstąpił na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studiował nauki humanistyczne, lecz UJ nie ukończył.
W 1883, przebywając w Prędocinku, rozpoczął poszukiwania w archiwum radomskim, a potem kaliskim i warszawskim, których efektem było m.in. opracowanie rozprawy naukowej „Zapiski herbowe z dawnych ksiąg radomskich i piotrkowskich”, ogłoszonej w III tomie „Archiwum Komisji Historycznej”. Zebrał też materiały, które posłużyły do przedstawienia biogramu rodu Potkańskich - Potkańscy herbu Brochwicz zamieszczonego w „Złotej księdze szlachty polskiej” Teodora Żychlińskiego.
Od 1902 roku był Karol Potkański profesorem historii krajów austriackich Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1904 członkiem Akademii Umiejętności. Zajmował się głównie badaniem stosunków społeczno-gospodarczych średniowiecza zarówno w Polsce, jak i na całej Słowiańszczyźnie, a także zagadnieniami pierwotnego osadnictwa, m.in. na Podhalu. Jako jeden z pierwszych naukowców polskich posiłkował się w badaniach historycznych innymi naukami, m.in. etnografią. Był prezesem Polskiej Sztuki Stosowanej i redaktorem kwartalnika „Lud”.
W 1874 roku po raz pierwszy przyjechał do Zakopanego i w następnych latach bywał tutaj często i na długo. Był taternikiem, ale też leczył w górach chorobę płuc. Zaprzyjaźnił z wieloma ówczesnymi miłośnikami Zakopanego i Tatr, m.in. Tytusem i Ludwikiem Chałubińskimi, Adamem Asnykiem, Stanisławem Witkiewiczem, Heleną Modrzejewską, Leonem Wyczółkowskim, Henrykiem Sienkiewiczem, Kazimierzem i Włodzimierzem Tetmajerami, Stefanem Żeromskim, Adamem Chmielowskim (bratem Albertem). Był jednym z nauczycieli Stanisława Ignacego Witkiewicza (uczył go historii Polski) i dzieci Sienkiewicza.
Jeden z najwybitniejszych taterników końca XIX wieku, jako pierwszy był w 1884 na Cubrynie, w 1892 na Małym Ganku; samotnie przeszedł grań Małego Giewontu. Był też jednym z pionierów taternictwa zimowego, dokonując pierwszych wejść zim. na Krzyżne, Kasprowy Wierch i Czerwone Wierchy, wszystko jeszcze bez nart. Należał także do grona polskich alpinistów. Zainteresowania Potkańskiego obejmowały również podhalańską kulturę; miał udział w powstaniu stylu zakopiańskiego – w 1886 roku dał sobie zrobić meble wzorowane na kształtach i ornamentyce mebli podhalańskich.
O umiłowaniu Tatr przez Karola Potkańskiego pisał Stanisław Witkiewicz w książce „Na przełęczy”, młody Witkacy ofiarował
mu jedno ze swych pierwszych dzieł estetyczno-filozoficznych, dla Sienkiewicza był częściowo modelem postaci Leona Płoszowskiego z powieści „Bez dogmatu”. Tadeusz Miciński w powieści „Nietota” sportretował go jako „pana Melanchtoniusa, najwytworniejszego z dżentelmenów w Turowym Rogu tj. Zakopanem, postaci wykwintnej, bladej i wysmukłej". Asnyk poświęcił mu wiersz „Trimurti”. Jacek Malczewski z kolei namalował jego portret; przypuszczalnie inspiracją do obrazu „Melancholia” był właśnie Poktański.
Zmarł 16 sierpnia 1907 w Krakowie na anemię złośliwą. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Ponieważ nie miał rodziny, grobowiec wystawił mu Henryk Sienkiewicz.
Rada Miejska Radomia nazwała ulicę imieniem Karola Potkańskiego 24 listopada 1994 roku.