Ks. Grzegorz Opiela: Dzień dobry, szczęść Boże.
Maciej Dobrowolski: Bóg będzie nam szczęścił, w niedzielę, w Wigilię, gdy będzie się rodził.
To znaczy Wigilia jest przygotowaniem do narodzin..
Właśnie, jak to właściwie jest? Używamy sformułowania „Bóg się rodzi”, a tak naprawdę rodzi się Jezus. Z drugiej strony, Bóg jest w trzech osobach – Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.
Tak, to jest tajemnica Trójcy Świętej, która mówi o Bogu w Trójcy jedynym. Bóg posyła swojego syna z miłości do człowieka, który staje się człowiekiem, by być Emmanuelem - Bogiem z nami.
Czyli Bóg się rodzi.
Jasne.
Jak ksiądz, młody człowiek, znana medialnie, nie tylko w Radomiu, osoba, tak po swojemu przeżywa święta? Przez młody wiek będąc jeszcze trochę niedoświadczonym życiowo księdzem, młodym, pełnym werwy i zapału, a jednocześnie spojrzenia innego niż przeciętne.
Myślę, że bardzo ważne jest przygotowanie. Dzisiaj świat podpowiada nam, że wszystko musi być natychmiast, od razu. Uważam że bardzo ważny jest Adwent. Adwent, który mówi nam, żeby wyjść trochę na pustynię swojego serca, w którym później, już przygotowanym i czystym, znalazło się miejsce dla Chrystusa.
Tak, ale przecież Maryja i Józef, nie mieli adwentu. Matka Boża, jak każda kobieta, była w ciąży przez dziewięć miesięcy.
Zgadza się, ale praktyka, którą mamy do dziś, czyli roraty, są właśnie takim oczekiwaniem. Adwent to czas oczekiwania i radości.
Czyli Adwent to taka trochę „nasza ciąża”? Nasze oczekiwanie i pielęgnowanie tego co ma nastąpić.
Zgadza się, to wpatrywanie się w Maryję, w jej pokorną i radosną służbę.
Maryja była pokorna, według wiedzy jaką ma Kościół? Dogmaty wiary dogmatami, ale przede wszystkim przecież Maryja i Józef byli ludźmi. Czy Maryja zwyczajnie i po ludzku nie bała się? Czy była świadoma tego, co się z nią dzieje?
Była megapokorna. Często kiedy rozmawiam dziś z młodzieżą, mówię: wyobraź sobie sytuację, jesteś w ciąży, przychodzi do ciebie anioł i mówi, że będziesz matką Boga. Wtedy na twarzach wielu uczennic widać zatrwożenie. Maryja była pokorna, bo przyjęła Słowo Boga. Tak, jak to opisuje św. Jan, na początku było Słowo, a Słowo było u Boga. To jest megapokora, ale też i zawierzenie.
Jak ksiądz przechodzi Wigilie? Wszyscy się cieszą, siadają do choinki, śpiewają kolędy, ale to taki obrządek. A co w tym momencie zachodzi w naszej i księdza głowie i w naszym sercu?
Dla mnie jest to piękny czas. W kościele przeżywam to, kiedy zapalana jest kolejna świeca w każdą następną niedzielę adwentu. Teraz była trzecia niedziela, niedziela radości. Kapłani zakładają dwa razy do roku różowy ornat. Na wielu twarzach pojawia się uśmiech i to narastanie, chociażby przez te roraty, które w naszej parafii organizujemy dla dzieci i te dzieci już coraz bardziej zmęczone, z coraz większym trudem, ale przychodzą. Do czego zmierzam - ukoronowaniem tego jest właśnie moment, kiedy ja w parafii sprawują ostatnią mszę, wsiadam w samochód i wiem, że moja rodzina również w tym czasie jedzie, wtedy włącza sobie radio, np. Radio Rekord i w takiej ciszy, ze spokojną muzyką, przeżywamy chwilę refleksji, że w tym dniu możemy być razem.
Święta świętami, odpoczynek odpoczynkiem, ale mamy też moment zastanowienia się. Urodziło się małe dziecko, od którego coś wielkiego będzie zależeć na tysiąclecia no i w w naszym życiu. Przecież przez owe 2000 lat nasz świat absolutnie się „przewrócił”. To kościół był kiedyś taką konstytucją w państwach, to kościół i prawdy wiary, ustanawiał to, co teraz ustanawiają przepisy i ustawy. A to wszystko, tak na dobrą sprawę, się zaczęło od Jezusa Chrystusa.
Od ponad 2000 lat Ewangelia się nie zmieniła. Ludzie są tacy sami, mają może różne poglądy na świat, ale są tacy sami, dobrzy i źli. Zmienia się sposób interpretacji, podchodzenia do pewnych rzeczy. Natomiast sama esencja, Ewangelia Chrystusa jest taka sama. Mówi: miłujcie się wzajemnie.
Pamiętam te wigilie, ksiądz zapewne też, na których nie wolno było jeść niczego, co jest postne i to było fajne. Nie podoba mi się, powiem szczerze, takie poluzowanie. Możemy sobie szynkę ukroić, czy zjeść ciasto... Cały urok Wigilii polegał na tym, że czekaliśmy najpierw na jedzenie, bo byliśmy lekko głodni przez cały dzień a dopiero pierwszego dnia świąt podkradało się trochę ciasta od mamy. Czemu Kościół to podejście zmienił i tak bardzo zliberalizował?
Kościół nic nie zmienił, kościół nadal trwa i zachęca wszystkich wiernych do tego by ten dzień Wigilii był dniem zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych. Powiem szczerze, że w wielu rodzinach, w mojej oczywiście również to pozostało, w piątki również. Kościół stara się wychodzić naprzeciw. Uświadamia ludzi, że jest to tradycja, bo nigdy nie było takiego nakazu. To jest tradycja, którą nasi dziadkowie kultywowali i są takie rzeczy, jak właśnie chociażby post w Wigilię, które w mojej rodzinie zostały przekazane jako pewna świętość.
To taki warunek sine qua non. Tak musi być, po prostu. I powinno tak być, prawda?
Z tym się nie dyskutuje.
Nie? Nawet w dzisiejszych czasach, kiedy o wszystkim się dyskutuje, zwłaszcza przy wigilijnym stole? (śmiech)
Zgadza się (śmiech). Mówię o doświadczeniu ze swojego domu. To jest pewne sacrum, gdzie każdy rozumie, że coś jest wartościowe i trzeba na to poczekać. Dzisiejszy świat próbuje to obrócić. Kolędy od 2 listopada, choinki we wszystkich marketach, przez cały listopad i grudzień.
Choinkę ubierano zawsze w Wigilię rano.
Właśnie. W moim domu ubiera się tę choinkę albo dzień przed wigilią albo w wigilię i ona jest do samego końca okresu Bożego Narodzenia.
Żywa czy sztuczna?
Żywa. Stanowczo żywa.
Jaka jest księdza najbardziej ukochana wigilia, którą ksiądz pamięta?
Najbardziej ukochana wigilia to taka, na której są wszyscy moi najbliżsi. Z roku na rok się to zmienia. Chociażby z tego powodu, że moi dziadkowie zmarli, ale to też jest szczególny czas, kiedy wspominamy ich przy stole wigilijnym i przypominamy sobie, że oni zachęcali nas do śpiewania kolęd, stali na straży tego, żeby było sianko pod obrusem, żeby był snopek słomy pod stołem, żeby było to nakrycie dla niespodziewanego gościa... Jako młody człowiek staram się zarażać tym młodzież i pokazywać im, żebyśmy, jak mówił św. Jan Paweł II, nie odcinali się od korzeni z których wyrastamy.
Którą kolędą zaczynacie wieczór wigilijny?
Oczywiście „Wśród nocnej ciszy”, tak jak pasterka zaczyna się każda pasterka.
W takim razie życzę „Wśród nocnej ciszy” w jak najszerszym gronie, przyjaciół, znajomych rodziny, cudownych prezentów bo to też taki fajny element. Ksiądz już kupił?
Jestem w trakcie… Również chciałbym, jeśli można, pozdrowić wszystkich moich parafian, moją rodzinę, jak i społeczność mojej szkoły, Zespołu Szkół Specjalnych nr. 12 w Radomiu.
Wesołych świąt!
Radosnych świąt, wszystkiego dobrego, szczęść Boże.
