Po tym jak Julia straciła pracę (powód: redukcja etatów), przez pół roku poszukiwała zatrudnienia. Pierwszym krokiem była rejestracja w Powiatowym Urzędzie Pracy. Tutaj spotkało ją pierwsze rozczarowanie - praca i staże są, ale nie dla osób z wyższym wykształceniem. A - niestety - właśnie takie ma nasza bohaterka...
- I po co studia, nauka języków obcych, pisanie pracy dyplomowej? Mogłam uczyć się fryzjerstwa albo innego zawodu, wówczas PUP miałby dla mnie propozycje – stwierdza Julia. - CV wysłałam chyba wszędzie, gdzie to tylko było możliwe. Aplikowałam na stanowisko asystentki, recepcjonistki, a nawet (choć tego doświadczenia nie posiadam) na cukiernika. Dwa razy zaproszono mnie na rozmowę kwalifikacyjną, dotyczącą pracy w hotelu. Dwukrotnie ogłoszenie mówiło jasno, że poszukiwana jest osoba do pracy w recepcji i dwukrotnie okazało się inaczej. Do moich obowiązków miało należeć sprzątanie, wydawanie śniadań, witanie i rejestrowanie gości oraz pomoc w restauracji. W obu przypadkach była to umowa o dzieło. W pierwszym hotelu zaproponowano mi 800 zł miesięcznie, a w drugim 6 zł brutto za godzinę. Praca była dwuzmianowa, po 12 godzin – opowiada Julia.
Z MOŻLIWOŚCIĄ MOLESTOWANIA
Kolejna rozmowa kwalifikacyjna dotyczyła pracy na stanowisku asystentki radcy prawnego.
- Wiadomość o tej pracy dostałam od znajomych. Może dlatego nie bałam się, gdy potencjalny pracodawca zaprosił mnie na rozmowę kwalifikacyjną do swojego domu. Po 10 minutach rozmowy ręka starszego pana powędrowała na moje udo... Wyszłam. Pan najwyraźniej poszukiwał kogoś kto będzie pracował pod biurkiem, a nie za nim – opowiada Julia.
Jej perypetie w poszukiwaniu pracy na tym się nie zakończyły. Kolejne spotkanie dotyczyło obsługi biura na budowie. W ogłoszeniu istniała informacja, że może być to praca w delegacjach.
– Nie skorzystałam z tej propozycji, ponieważ właściciel firmy szczerze mnie ostrzegł, że praca odbywa się w gronie mężczyzn i nie gwarantuje mi tego, że nie będę molestowana przez współpracowników. Cieszę się, że chociaż był ze mną szczery - mówi Julia.
SEKS PRZEZ TELEFON
Specyfiki pracy nie ukrywał również kolejny pan, który zadzwonił z ofertą do Julii. W pierwszym zdaniu poinformował ją, że oferuje pracę w agencji towarzyskiej.
- Nie wiem, jak trafiło tam moje CV. Sądzę, że wysłałam je jako odpowiedź na jedno z ogłoszeń poszukujących pań do pracy na stanowisko asystentki. Z przyczyn oczywistych podziękowałam i zakończyłam rozmowę. Jednak moja osoba musiała bardzo przypaść panu do gustu, ponieważ jeszcze przez dwa tygodnie dzwonił do mnie z pytaniem czy nie zmieniłam zdania. Poinformował mnie również, że na początku obsługiwałabym klientów wyłącznie telefonicznie. Choć stawka była zdecydowanie wyższa od poprzednich propozycji, nie skusiłam się.
WEKSEL NA 100 TYS. ZŁ
Julii proponowano także pracę w ubezpieczeniach, gdzie na wstępie musiałaby zapłacić 500 zł za kurs. W trakcie rocznego poszukiwania pracy nie zabrakło takich rozmów, na których dowiadywała się, że ma zbyt wysokie wykształcenie. – Jestem licencjatem, a w doświadczeniu zawodowym miałam jedną pracę. Jednak właściciel jednej z radomskich szkół policealnych poinformował mnie, że woli osobę, której światopogląd da się jeszcze ukształtować. Najlepiej gdyby to była osoba maksymalnie z maturą! - opowiada.
Odpowiednie wykształcenie Julia miała do pracy na stanowisko koordynatora do pozyskiwania projektów unijnych. Jednak tej pracy również nie podjęła.
- Była to chyba pierwsza propozycja pracy, nad która poważnie się zastanawiałam. Przedstawiciel firmy opowiadał mi o tym jak będą wyglądały moje obowiązki, ile zarobię oraz o tym, że... nim podejmę prace, muszę podpisać weksel na 100 tys. zł. Taką sumę musiałabym zapłacić tej firmie w przypadku podjęcia przeze mnie innej pracy, która wiązała by się z projektami i dofinansowaniami unijnymi. Weksel obowiązywałby przez trzy lata, bez różnicy czy to ja bym zrezygnowała z pracy, czy też oni podziękowali by mi za moje usługi. To chyba zbyt duże poświęcenie dla pracy, w której zarabiałabym jedynie ok. 1200 zł - opowiada Julia z uśmiechem, przyznając, że jest to śmiech przez łzy. - Nie będę nawet opowiadać o rozmowach na stanowisko przedstawiciela handlowego, w trakcie których na jaw wychodziło, iż jest to praca tzw. domokrążcy sprzedającego garnki. Ja mogłam pozwolić sobie na szukanie odpowiedniej pracy przez ponad pół roku. Na szczęście mieszkam jeszcze z rodzicami, więc to oni mnie utrzymywali – przyznaje, dodając że wreszcie udało je się znaleźć pracę w banku.
A czy Wy również macie takie doświadczenia w poszukiwaniu poszukiwaniu pracy?
