1 marca, w dzień urodzin Fryderyka Chopina, w Zespole Szkół Muzycznych im. O. Kolberga odsłonięto tablicę poświęconą pamięci przedwojennego Senatora RP Macieja Glogiera. W uroczystości wzięło udział blisko czterdziestu członków rodziny Glogiera z całej Polski, władze miasta i Rady Miejskiej, przedstawiciele Senatu RP i liczni zaproszeni goście.
Odsłonięcia pamiątkowej tablicy dokonał w imieniu władz miasta wiceprezydent Ryszard Fałek wraz z jedyną dziś żyjącą i pamiętającą senatora, wnuczką Barbarą Izbicką i praprawnuczką Martyną Nowak. Tablica, która zawisła w Zespole Szkół Muzycznych im. O. Kolberga przypomina najważniejsze zasługi senatora Glogiera dla odbudowy sądownictwa w niepodległej Polsce, jego zaangażowanie w sprawy życia publicznego i działalność społeczną.
- Moment odsłonięcia tablicy poświęconej senatorowi Glogierowi ma szczególnie symboliczne znaczenie – mówił w czasie uroczystości radny Sławomir Adamiec. – Czynimy to w Narodowym Dniu Pamięci Żołnierzy Wyklętych i w kolejną rocznicę urodzin Fryderyka Chopina. I choć senator nie dożył zakończenia wojny, to podobnie jak Żołnierzy Niezłomnych, starano się w PRL wymazać go ze świadomości historycznej i pamięci radomian.
Odsłonięcie tablicy pamiątkowej w Zespole Szkół Muzycznych
Jak mówił Adamiec, Glogier był postacią niezwykłą i wielce zasłużoną dla Polski i Radomia, ale zarazem niewygodną dla propagandy komunistycznej, z powodu zaangażowania w ruch narodowy i katolicki. Był wielkim miłośnikiem Chopina, muzyki i kultury narodowej oraz prezesem Filii Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego Fryderyka Chopina i pierwszej szkoły muzycznej w Radomiu. Stąd i miejsce odsłonięcia po blisko 73 latach od śmierci senatora, nie jest przypadkowe, ponieważ obecna szkoła muzyczna w Radomiu, swoimi korzeniami sięga tradycji szkoły, którą powołał Glogier. Wielu powojennych pedagogów szkoły O. Kolberga, było profesorami i uczniami szkoły muzycznej założonej przez Glogiera.
- Jego zamiłowaniem była również praca dydaktyczna z młodzieżą, której starał się zaszczepiać umiłowanie wiedzy, kultury narodowej i służby Ojczyźnie. Dlatego m.in. jemu zawdzięczamy również od 1905 powstanie pierwszej w Radomiu szkoły średniej z polskim językiem wykładowym, a w latach późniejszych był prezesem dla prowadzenia i utrzymania średniej szkoły żeńskiej w Radomiu - opiekunem Gimnazjum im. Marii Konopnickiej, obecnego II Liceum Ogólnokształcącego. Dzisiejsza uroczystość to dopiero początek drogi, przywracania pamięci o Glogierze i jego zaangażowania w sprawy społeczne - szczególnie ważnych dziś dla młodego pokolenia, ponieważ jak sam wspominał i czynni realizował to: „udział we wszystkich poczynaniach kulturalnych, dobroczynnych i oświatowych (…) oraz pracę społeczną uważam za obowiązek każdego obywatela polskiego” – mówił Adamiec.
Po odsłonięciu tablicy, w imieniu Marszałka St. Karczewskiego, kwiaty pod nią złożyli przedstawiciele parlamentu: senator Wojciech Skurkiewicz i poseł RP Dariusz Bąk.
Uroczystość dopełniła premiera pierwszego dokumentalnego filmu, poświęconego Glogierowi, przygotowanego przez radomską Resursę, a także koncert Orkiestry Symfonicznej ZSM im. O. Kolberga, która wykonała I Koncert Fortepianowy e-moll, op 11, Fryderyka Chopina.
MACIEJ GLOGIER
Maciej Glogier urodził się w Radomiu w 1869 r., gdzie zmarł w 1940 r. i został pochowany na cmentarzu przy ul. Limanowskiego. W 1889 r. ukończył gimnazjum w Radomiu, a w 1893r. Wydział Prawa na Uniwersytecie w Warszawie. Jak sam wspomina w pamiętnikach, nie mając środków z domu (wcześnie został osierocony), podejmował pracę, udzielając jeszcze w gimnazjum korepetycji i lekcji z muzyki, a w okresie studiów redagował skrypty uniwersyteckie, dzięki czemu sam ugruntowywał własną wiedzę teoretyczną i ukształtował w sobie ogromny szacunek dla ludzkiej pracy.
Po studiach i aplikacji powrócił do Radomia, by podjąć pracę jako sekretarz w Wydziale Cywilnym SO w Radomiu, a następnie jako pisarza hipotecznego. W 1917 r. został powołany przez Radomskie Towarzystwo Prawnicze do zorganizowania Okręgu Sądowego Radomskiego, a więc Królestwa Polskiego Sądu Okręgu Radomskiego i ponad czterdziestu Sądów Pokoju w siedmiu powiatach Guberni Radomskiej. Dzięki znakomitym talentom organizatorskim i pomocy, jak sam pisze „ideowej współpracy bardzo wartościowego pierwszego zastępu sądowników polskich”, przy nikłych nakładach finansowych władz, udało mu się doskonale zorganizować duży Okręg Sądowy.
Również w roku 1917, Glogier został powołany na prezesa Sądu Okręgowego w Radomiu, z bardzo skromną pensją, by pozostać na tym stanowisku przez kolejne trzy lata. W 1920 r. Maciej Glogier został awansowany na wysokie i bardzo odpowiedzialne stanowisko szefa Sekcji Służbowej Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie. Jednak sytuacja rodzinna zmusiła go po półtorarocznej pracy w ministerstwie do poproszenia o przeniesienie do Radomia, gdzie otrzymał stanowisko notariusza.
Drugą sferą działalności i życia Macieja Glogiera było życie polityczne. Sam wspominał to po latach w pamiętnikach: „Co do mojej działalności politycznej, to przede wszystkim zaznaczam, że zasadniczo jestem usposobienia apolitycznego, gdyż partie polityczne jako takie, były mi zawsze obojętne, a walki partyjne uważałem za wstrętne. Gdy jednak otrzymałem propozycję wejścia do Senatu Rzeczpospolitej Polskiej, to propozycję tą przyjąłem i zostałem wybrany do Senatu z listy państwowej Nr 8 i piastowałem mandat Senatora oraz Sekretarza Senatu, pod przewodnictwem Marszałka Trąbczyńskiego w latach 1922- 1927). Należałem do Klubu Chrześcijańsko – Narodowego, do którego pociągał mnie wysoki poziom kultury i etyki członków tego klubu, z pośród których wymienią Ks. Arcybiskupa Teodorowicza, Ks. Biskupa Sapiehę, generała Hallera, Witolda Czartoryskiego, prof. Dubanowicza, Kasznicę, Strońskiego, Janta – Połczyńskiego i wielu innych”.
W Senacie M. Glogier pracował, m.in. w komisji prawniczej i oświatowej.
Maciej Glogier, był także współzałożycielem i skarbnikiem radomskiego koła Polskiej Macierzy Szkolnej oraz długoletnim Prezesem Towarzystwa Dobroczynności w Radomiu, Wiceprezesem Towarzystwa Opieki nad Umysłowo Chorymi i V. Prezesem Komitetów Obywatelskich. Był również Prezesem Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia” oraz założycielem i Prezesem radomskiej filii Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Fryderyka Chopina. W 1925 r. Towarzystwo zapoczątkowało w Radomiu powstanie szkoły muzycznej, jako filii Wyższej Szkoły Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, której kierownictwo powierzono właśnie Maciejowi Glogierowi. Od 1938r. Glogier był Członkiem Honorowym Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Fryderyka Chopina.
W 1905 Glogier współorganizował pierwszą w Radomiu szkołę średnią z polskim językiem wykładowym, a w latach późniejszych był prezesem dla prowadzenia i utrzymania średniej szkoły żeńskiej w Radomiu - opiekunem Gimnazjum im. Marii Konopnickiej. Był również Wiceprezesem Oddziału PCK w Radomiu.
