PLANTY pokazywaliśmy TUTAJ, GLINICE - TUTAJ, USTRONIE - TUTAJ, XV-lecie - TUTAJ, OBOZISKO – TUTAJ, ZAMŁYNIE - TUTAJ, POŁUDNIE - TUTAJ, FIRLEJ I WINCENTÓW - TUTAJ, BORKI- TUTAJ, MICHAŁÓW - TUTAJ, STARE MIASTO - TUTAJ.
Gołębiów i Wola Gołębiowska były to kiedyś wsie, położone najbliżej Radomia od strony wschodniej. Nowa dzielnica powstała właśnie na ich terenie. Formalnie istnieją dziś w Radomiu trzy dzielnice: Gołębiów, Osiedle Gołębiów I i Osiedle Gołębiów II.
Paradoksalnie budowę Gołębiowa I przyspieszyły wydarzenia z Czerwca 76, po których władze PZPR raczej nie polubiły naszego miasta. Dokumentację Osiedla Gołębiów I (równocześnie z dokumentacją Michałowa) zaczęto przygotowywać na początku lat 70. XX wieku. Koncepcja zagospodarowania osiedla powstała w Zakładzie Projektowania i Usług Inwestycyjnych "Inwestprojekt" w Radomiu, pod kierunkiem architektów Ewy Majorek i Macieja Fiszera.
Zobacz galerię zdjęć
Po robotniczym buncie w Radomiu władze centralne uznały, że był on wynikiem niskiego poziomu życia mieszkańców naszego miasta, odbiegające od średniej krajowej. Dlatego w lipcu 1977 r ukazała się decyzja prezesa rady Ministrów Piotra Jaroszewicza, narzucająca realizację rozwoju programu społeczno – gospodarczego województwa radomskiego. Wg niego w latach 1976 – 1980 miało powstać 1 milion m. kw. powierzchni użytkowej budownictwa mieszkaniowego dla ludności nierolniczej. Tym samym wojewoda radomski był zmuszony do intensywnych działań.
Osiedle Gołębiów I miało pomieścić 8300 mieszkańców, zaplanowano tu m.in. budowę szkoły podstawowej, przedszkola i żłobka, przychodni zdrowia z apteką, domu spokojnej starości, klubu kultury, zespołu pawilony handlowo – usługowych, ok. 380 miejsc parkingowych na wydzielonych parkingach i ok. 200 miejsc w obiekcie wielopoziomowym. Później plan ten został lekko zmodyfikowany, np. pawilony handlowe wybudowano nie tylko w południowej, ale i w zachodniej i północnej części osiedla. Powstały też nieplanowane wcześniej I Urząd Skarbowy, biurowiec Radomskiej Spółdzielni Mieszkaniowej oraz – już w latach 1988 – 1992 – kościół pw. Chrystusa Króla. Pierwotnymi patronami ulic dzielnicy byli dygnitarze PRL, nazwy zmieniono po zmianach ustrojowych w latach 90. XX w.
Osiedle Gołębiów II powstało na terenie dawnych wsi Gołębiów i Gołębiów Wójtostwo. Pierwsze bloki powstawały tu na początku lat 80. XX wieku. Znajdują się tu: Publiczna Szkoła Podstawowa nr 6 oraz Publiczne Gimnazjum nr 22. Na osiedlu powstała parafia św. Piotra.
Na Gołębiowie, przy ulicy Towarowej koło Ronda Kozienickiego, zlokalizowany jest też cmentarz żydowski. Powstał w 1831 r. jako cmentarz epidemiczny dla ludności żydowskiej, przekształcony z czasem w grzebalny, został zniszczony przez Niemców w czasie II Wojny Światowej. Nagrobki zostały wykorzystane m.in. do budowy dróg i pasów startowych lotniska. Do dzisiaj podczas różnych prac remontowych znajdowane są macewy z cmentarza. Po wojnie na terenie cmentarza chowano jeszcze ekshumowane ciała Żydów zamordowanych podczas okupacji. Ostatni taki pochówek odbył się w 1951, potem cmentarz niszczał. Dopiero w 1989 r. został on wpisany do rejestru zabytków, zaczęto myśleć o jego renowacji. Cmentarz został odnowiony w końcu XX wieku z ohelem, tablicą pamiątkową i lapidarium. 8 listopada 2010 uroczyście odsłonięto pomnik-lapidarium, w który wmurowano odnalezione na terenie miasta macewy. Obecnie na cmentarzu znajduje się ponad 400 nagrobków. Najstarszy pochodzi z 1851 roku, najnowszy z 1938 r.
