Rozmawiamy z Marcinem Głogowskim, nauczycielem w Zespole Szkół nr 2 w Radomiu, jednym z prowadzących koło teatralne dla dzieci niepełnosprawnych.
Jakie cele stawia sobie kółko teatralne? Czemu tak naprawdę ma służyć?
- Jest ich bardzo dużo i nie sposób tu wymienić wszystkich. Jednym z głównych celów prowadzonego przez nas koła teatralnego, które zrzesza dzieci niepełnosprawne i nauczycieli z ZS nr 2 w Radomiu jest przede wszystkim włączenie dzieci w taką aktywność, dzięki której będą mogły poznać swoje możliwości oraz rozwijać zdolności i zainteresowania, które - pomimo rożnych defektów - są niewątpliwie duże. Naszą intencją jest, aby poprzez te (i nie tylko te) zajęcia, dzieci z różnorodną niepełnosprawnością
– „przełamując fale” - włączyły się w szeroko pojęte funkcjonowanie, w naszym środowisku.
Czy dzieci nie mają trudności w opanowaniu całego programu przedstawienia?
- Nie da się ukryć, że są to dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym
i znacznym. Mają i przeżywają swoje trudności, bo przecież muszą nauczyć się roli, pokonać stres, własne słabości. Dlatego ważne są częste spotkania na próbach w tym samym składzie. Dla tych dzieci dużą rolę odgrywa przywiązanie. Daje im to poczucie bezpieczeństwa. Jednak są to zajęcia otwarte i każdy chętny jest mile widziany – sprawny, czy nie. Na dzień dzisiejszy główne role w tym teatrze grają: Tomek Kowalczyk, Damian Sadowski, Daniel Koncki, Mateusz Wawrzyn, Dominik Gorczyca, Marcin Gorczyca, Judyta Chmura, Patrycja Woźniak, Ania Wabik oraz nauczyciele: Jola Mamińska, Monika Nowak - Smolińska, Ania Zgrzebniak, Agnieszka Serafin, Paulina Pyszczak, a i ja się czasem przydaję do czegoś.
Dzieci chętnie biorą udział w przedstawieniach?
- Generalnie – tak. Oczywiście występuje coś w rodzaju problemu z adaptacją, ponieważ to jest coś nowego, nieznanego. Ale tak ma każdy z nas - one może trochę bardziej. Natomiast kiedy już te pierwsze opory zostają przełamane, bardzo chętnie włączają się w działalność kółka.
Dzieci teatr zmienia?
- Dzieciaki są bardziej otwarte, bardziej ufne, kiedy czują, że wzięły udział w czymś, co w dodatku się udało. Kiedy osiągają sukces, nawet minimalny, niekoniecznie spektakularny, kiedy coś wygrywają, to czują podskórnie: „patrz coś potrafię”. Wtedy się otwierają, chłoną wiedzę i umiejętności i przenoszą to na inne zajęcia, łatwiej przyswajając sobie inne treści, które są przekazywane w tradycyjnym systemie lekcyjnym. Ma to również ogromny wpływ i to może jest główna zaleta naszych zajęć, na ich funkcjonowanie w środowisku czy rodzinie.
Poza kółkiem teatralnym są jeszcze jakieś inne formy aktywności podopiecznych szkoły ?
- Tak, mamy dużą gamę propozycji pozalekcyjnych, a dzieci które uczestniczą w zajęciach teatralnych biorą także udział w innych kółkach: plastycznym, muzycznym, gastronomicznym – hafciarskim nawet. Staramy się włączać każde dziecko, które jest w szkole, w każde kółko, na którym miałoby tylko ochotę być. Oczywiście jeśli tylko nie koliduje to z zajęciami lekcyjnymi i przede wszystkim z ich zainteresowaniami.
Są jakieś inne warsztaty poza kółkiem?
- Najczęściej opieramy się na przedstawieniach okolicznościowych, które tworzymy dla potrzeb szkoły, ale są też różnego rodzaju konkursy czy festiwale, gdzie wyruszamy, aby się zaprezentować. Takim festiwalem był np. organizowany przez Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie Festiwal Twórczości Osób Niepełnosprawnych „Radość tworzenia”, gdzie różne grupy pokazywały swoje umiejętności – od plastycznych, poprzez poezję, czy muzykę. My braliśmy tam udział jako kółko teatralne. Więc jeśli tylko jest taka możliwość, staramy się włączać w tego typu imprezy i prezentować potencjał naszych dzieci. W ten sposób pokazujemy, że dzieci niepełnosprawne tak naprawdę mają ogromny talent i potrafią go wykorzystać maksymalnie – na miarę swoich możliwości, oczywiście.
Foto: Łukasz Stańczuk
