Rusza trasa koncertowa Forår Tour 2012, czyli Wiosna. Będzie pan nas wybudzał z zimowego letargu?
Pozostańmy przy zimowej aurze. Planujecie nagranie klipu do „Postoju zimowego” z albumu „Czesław Śpiewa Miłosza”. Na jakim etapie są prace?
- Jesteśmy na etapie castingów. Reżyserem klipu jest Mads Nygaard Hemmingsen oraz jego asystentka Barbara Kaniewska. Prace nad klipem zaczynamy w marcu, ale premierę planujemy na listopad. Projekt jest dosyć duży i dość ambitny, więc trochę się tym stresujemy.
Muzyczne interpretacje utworów Miłosza zostały bardzo dobrze przez Twoich fanów. Teraz album został nominowany do Fryderyka 2012 w kategorii „Album Roku Płyta Poetycka” i „Najlepsza Oprawa Graficzna Albumu”. Miałeś obawy o to, jak zostanie przyjęty ten projekt?
- Bardzo cieszymy z tych nominacji, z tego, że Mariusz Kaczmarek został wyróżniony za grafikę. Powiem szczerze, że zawsze ma się obawy, ale mnie to bardzo zdopingowało. Zawsze bardzo chciałem zrobić aranżacje Miłosza. Wcześniej go nie znałem i wiedziałem, że mogę mieć tylko swoje świeże, indywidualne podejście do jego twórczości. Musiałem go poznać, ale do spotkania z jego twórczością podszedłem bardziej na luzie. Jako muzyk nie muszę martwić się tym czy komuś ten projekt się spodoba czy też nie. Co prawda ta obawa zawsze jest, ale mimo to, mogłem to zrobić tylko po swojemu. Niektórym ta płyta nie musi się podobać, a niektórzy bardzo ją chwalą. Dostaję piękne e-maile od polonistek, które dziękują mi za to, że mogą z uczniami posłuchać tekstów Miłosza w klasie. Bardzo cieszymy się, że nagraliśmy tę płytę, zrobiliśmy to bardzo szybko, bo wszystko działo się w takim okresie, kiedy mieliśmy tylko 4 dni wolnego.
Jak wyglądała praca nad stworzeniem materiału do „Czesław Śpiewa Miłosza”?
- Powiem szczerze, że jego teksty czytałem i wybierałem spontanicznie. Próbowałem w tym Miłoszu znaleźć zwykłego faceta. Szukałem u niego artysty i jednocześnie zwykłego człowieka. Czasami rzeczy, które pisał Miłosz w ogóle do mnie nie trafiały, a czasami nagle natknąłem się na jedną linijkę, która mnie chwyciła. U Miłosza częste jest to, że jego wiersze opierają się na jednej frazie, która jest bardzo ważna i znacząca. On zaprasza do tego opisywanego świata. To była dla mnie zabawa.
Muszę zapytać o opisywane przez pana zdarzenie, które miało miejsce podczas podróży pociągiem. Wchodząc do przedziału, w którym siedziało kilku „krawaciarzy” jeden z nich powiedział: „To jest pierwsza klasa, wie pan?". Czy taka arogancja i wyniosłość niektórych osób jest irytująca?
- Chodziło o to, że wszedłem do pierwszej klasy, miałem kaptur i czapkę na głowie. To co powiedział tamten facet, nie jest poniżające wobec mnie, ale wobec jego samego. Takie zachowanie pokazuje jak bardzo potrafimy szufladkować ludzi. Współczuję temu facetowi, bo jego reakcja jest ewidentnym przykładem osądzania kogoś po okładce. Mimo tego, że był w garniturze, nie wierzę, że mógłby mieć jakieś wysokie stanowisko, to jest niemożliwe. Takie stanowisko wymaga tego, żeby być otwartym wobec ludzi. Mam poczucie, że w Polsce mamy tyle mądrych ludzi, że oni są tak cholernie mądrzy, że oni tą swoją mądrością muszą się koniecznie podzielić się z całym światem. Dużo gadają, a nic nie robią i to jest bolesne.
Bardzo często ludzie oceniają innych po okładce. Czasami wręcz w bezpośredni sposób daje się komuś do zrozumienia, gdzie jest jego miejsce…
- Pewnie, że tak. Tutaj chodzi o lęk, to jest coś takiego jak homofobia czy też rasizm. Ludzie boją się tego czego nie znają, bo nie wychowywali się wokół takich osób i daje się to odczuć w Polsce. Ale ta Polska się zmienia, więc nie jest aż tak źle. Przykładowo, ktoś mówi głośno, że lubi alkohol, więc od razu zakłada się, że ten ktoś jest alkoholikiem. Jak mówi, że jest singlem i kocha kobiety, to od razu musi być dziwkarzem. To wszystko jest bardzo skrajne.
W Danii też można spotkać się z czymś takim?
- Jakoś nie mogę sobie wyobrazić, że podróżując po Danii pociągiem, spotkałbym takich ludzi, jak ten „krawaciarz”. Jego zachowanie było absurdalne. Co ja miałem zrobić, powiedzieć mu: Proszę pana, ale ja zarabiam więcej niż pan. A czy to, że ja zarabiam więcej niż pan, powoduje, że mogę siedzieć w pierwszej klasie? Czy muszę mieć krawat, a może chodzi o moje zarobki albo status społeczny? Na pewno w Danii jest więcej kolorowych ludzi na ulicach i jakoś trudno się tam wyróżniać. Ale gdzieś tam w małej wiosce w Danii też można spotkać się z lękiem i rasizmem. Ale nie uważam też, że my Polacy jesteśmy narodem, który się boi, ponieważ dobrze integrujemy się z innymi kulturami. Przecież dawniej w Polsce mieszały się kultury. To wszystko powróci, ale trochę to potrwa. Wszystko przed nami.
Czy programy takie, jak „X Factor”, promujące barwne, często kontrowersyjne postaci powodują, że ludzie oswajają się z odmiennością i stają się bardziej tolerancyjni? Michał Szpak jest takim przykładem?
- Ależ jak najbardziej tak. W momencie kiedy Michał Szpak pojawił się na scenie, to każdy z nas bardzo się ucieszył – wiedzieliśmy, że cała Polska zobaczy wyjątkową osobowość. Trzeba pamiętać, że „X Factor” to przede wszystkim program rozrywkowy, ale również socjologiczny. Wie pani ile ludzi denerwuje to, że w jury siedzi taki chłopak, który kaleczy polski język? Co prawda to jest mały procent społeczeństwa, ale są ludzie, którzy uznają mnie nawet za głupiego człowieka, bo nie potrafię się wysłowić po polsku tak, jak inni. Przykładowo siedzi pan Kowalski na Pudelku, czyta artykuł o mnie i mówi: „Jak to, on tam siedzi w jury i jeszcze dostaje za to pieniądze, jak to jest możliwe? Przecież to ja mam wyższe wykształcenie i potrafię płynnie posługiwać się językiem polskim”. Musimy pamiętać, że rozpoczyna się era reemigrantów, więc będzie coraz więcej ludzi, którzy kaleczą ten język. Oni urodzili się w Anglii czy w Irlandii, ale będą wracali do Polski sami czy z rodzicami i tak będzie, więc trzeba się do tego przyzwyczaić.
Trasa koncertowa Forår Tour 2012, teledysk „Zimowego postoju”, II Edycja „X Factor”. Jakie jeszcze plany macie na ten rok?
Zaczynam pracować nad materiałem razem z przyjaciółką, która jest aktorką. Chciałbym trochę wyluzować, bo ostatni rok był dosyć intensywny, a nawet za bardzo. Ten miesiąc miałem wolne, przyjechały do mnie na trzy dni przyjaciółki z Krakowa. Zależy mi na tym, żeby pozwolić sobie czasem na bal, bo od 1 marca wracamy do koncertowania. Mam nadzieję, że w tym roku odwiedzimy trochę więcej Polonii, bo bardzo mi na tym zależy.
Rozmawiała Anna Prokop
Kliknij i poznaj szczegóły dotyczące najnowszej trasy koncertowej
