„Chłopi 78” są już trzecią po „Zbrodni katyńskiej” oraz „Bić się do końca” wystawą organizowaną wspólnie przez placówki kulturalne w Białobrzegach i delegaturę IPN w Radomiu. Podkreślić należy, że współpracę tą zainicjował znany białobrzeski regionalista Sławomir Ziemnicki. Wystawę można oglądać do 31 października 2013 w Białobrzeskiej Galerii Sztuki mieszczącej się w budynku Biblioteki Publicznej. Zachęcamy również nauczycieli do organizowania lekcji historycznych poświęconych pamięci naszego rodaka, wicemarszałka Henryka Bąka.
W uroczystym otwarciu udział wzięli: poseł PiS Marek Suski, poseł PiS Dariusz Bąk burmistrz Wiesław Banachowicz, wiceburmistrz Waldemar Olszewski, sekretarz UMiG Mirosław Siurnik, przewodniczący Rady Miasta i Gminy Zbigniew Łubiński, starosta Andrzej Oziębło, sekretarz powiatu Piotr Kacprzak, przedstawiciel radomskiej delegatury IPN Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Bogusław Bek, zastępca dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu Piotr Kacprzak, nadleśniczy Jan Chryzostom Czachowski, jednocześnie przewodniczący Rady Gminy Stromiec, Wójt gminy Stara Błotnica Marcin Kozdrach, prezes BTK Adam Świeczko wraz z członkami, dyrektorzy placówek kulturalno - oświatowych z terenu Gminy Białobrzegi, Grupa 50+, żołnierze AK, rodzina, znajomi i przyjaciele bohatera wystawy.
Okolicznościowe przemówienia wygłosili burmistrz Wiesław Banachowicz, przedstawiciel delegatury IPN Bogusław Bek oraz kuzyn bohatera wystawa poseł ziemi białobrzeskiej Dariusz Bąk.
Henryk Bąk, ps. „Burza” urodził się 19 listopada 1930 r. w Lisowie (gmina Goszczyn) koło Grójca. W działalność polityczną zaangażował się jeszcze jako uczeń grójeckiego liceum ogólnokształcącego, działał w ZMW „Wici”, w 1947 r. został aresztowany za działalność na rzecz PSL. W 1948 r. założył i dowodził antykomunistyczną organizację, Polską Szturmówkę Chłopską, liczącą w największym momencie rozwoju 500 osób, zrzeszającą głównie młodych rolników z powiatu grójeckiego oraz płockiego i rypińskiego. Cztery lata później aresztowany, przeszedł ciężkie śledztwo w grójeckim UB, m.in. przypalano mu twarz rozgrzanym pogrzebaczem, skazany przez sąd wojskowy na czternastokrotną karę śmierci, w 1957 r. warunkowo zwolniony z więzienia. Pod koniec lat siedemdziesiątych był jednym z twórców niekomunistycznego ruchu ludowego. W lipcu 1977 r. rozpoczął wydawanie pisma „Postęp. Kwartalnik niezależny”, jednego z pierwszych podziemnych periodyków w tamtych czasach w kraju. Jesienią 1978 był współzałożycielem Tymczasowego Komitetu Niezależnego ZZ Rolników, w 1980 r. był współorganizatorem Komitetu Założycielskiego NSZZ Rolników (przekształconego w Solidarność Wiejską) i jednym z organizatorów I Ogólnopolskiego Zjazdu NSZZ Rolników Solidarność Wiejska.
W latach 1980-81 był członkiem Zarządu Regionu Mazowsze NSZZ Solidarność. W stanie wojennym internowany. Po zwolnieniu z więzienia w październiku 1982 r., działał w podziemnych strukturach Solidarności Wiejskiej, wydawał pisma podziemne dla mieszkańców wsi. Pod koniec lat osiemdziesiątych rozpoczął proces odradzania Polskiego Stronnictwa Ludowego, w 1989 r. został prezesem tzw. wilanowskiego PSL. W wyborach parlamentarnych w 1989 r. bezskutecznie startował jako kandydat niezależny do Senatu z woj. radomskiego. W następnych wyborach został posłem z tamtego okręgu wyborczego z listy PSL Porozumienie Ludowe. Przez dwa lata pełnił funkcję wicemarszałka Sejmu. Zmarł 29 sierpnia 1998 roku. Został pochowany na cmentarzu w rodzinnej parafii w Przybyszewie.
