Od początku kampanii wyborczej podkreśla pani, że jest kandydatką niezależną, choć wspieraną przez stowarzyszenie Radomianie Razem. Czy to nie błąd? Przecież wciąż utożsamiana jest panie z Prawem i Sprawiedliwością, dzięki czemu mogłaby odebrać część głosów prezydentowi Andrzejowi Kosztowniakowi.
- Proszę pamiętać o tym, że Prawo i Sprawiedliwość wyrzuciło mnie ze swoich szeregów wtedy, gdy poparłam Zbigniewa Ziobro. PiS ze mną nie rozmawiało na temat kandydowania. Cieszą mnie te skojarzenia z PiS, bo to oznacza, że ludzie wciąż pamiętają, jak wiele zrobiłam dla tego ugrupowania. Przypomnę, że byłam autorką ustawy, która umożliwiła osobom represjonowanym w 1976 roku w Radomiu uzyskać odszkodowania. To dzięki temu dokumentowi ci ludzie dostali pieniądze za to, że zostali pokrzywdzeni za czasów PRL. W kolejnej kadencji Sejmu zasiadałam w komisji śledczej i moja praca tam była naprawdę ciężka. Ja zawsze broniłam Jarosława Kaczyńskiego i PiS przed nieuzasadnionymi atakami ze strony koalicji rządzącej. Dobrze, że o tym wszystkim pamiętają radomianie, bo mam niestety wrażenie, że moi dawni koledzy z PiS już zapomnieli. W tym momencie warto również wspomnieć o słowach wypowiedzianych przez jednego z działaczy PiS, kiedy to mnie wyrzucano z partii. Ów polityk powiedział "baba z wozu, koniom lżej". Myślę, że osoba, która wypowiedziała te słowa trzy lata temu, powtórzyłaby je teraz. Ten człowiek nigdy mnie za to nie przeprosił.
Jako radna miejska była pani w Akcji Wyborczej Solidarność, a jako posłanka w PiS i Solidarnej Polsce. Teraz popierają panią Radomianie Razem. Co było powodem tych roszad?
- Ja partii nie zmieniałam. Proszę pamiętać o tym, że AWS przestała istnieć. Ja należałam do ruchu społecznego AWS i to ugrupowanie się rozpadło. Jeszcze w wyborach w 2002 roku kandydowałam z Prawego Radomia. Ten blok tworzył PiS wraz z PO. To było urzeczywistnienie POPiSu. I ja tam byłam jedyną osobą, która wówczas nie była "zagospodarowana" przez żadną z tych partii, ponieważ mentalnie nadal należałam do AWS. Należało się jednak w końcu za czymś opowiedzieć. Dostałam propozycję z PiS i ją przyjęłam. Z Prawa i Sprawiedliwości też nie zrezygnowałam, tylko zostałam wyrzucona. Sama zapewne takiej decyzji nigdy bym nie podjęła. Radomianie Razem to nie jest żadna moja nowa partia. To stowarzyszenie, w którym nadal są fachowcy. To są po prostu menadżerowie, którzy skupiają się nie tyle na polityce, co na zarządzaniu.
Właśnie, czy właśnie Radomianie Razem to pani zaplecze polityczne? Czy w razie wygranej osoby z tego stowarzyszenia tworzyliby kolegium prezydenckie?
- W tej chwili trudno cokolwiek wyrokować, bo to trochę jak wróżenie z fusów. Po pierwsze muszę wygrać wybory, a po drugie musimy zobaczyć, jaki układ będzie w samej Radzie Miejskiej. Oczywiste jest to, że będzie trzeba stworzyć koalicję. Skoro Radomianie Razem poparli mnie teraz w wyborach, to ja ich traktuję jako naturalne zaplecze polityczne w przyszłości.
Pojawiają się takie opinie, że jako kobiecie będzie ani łatwiej podczas kampanii wyborczej. Czy uważa pani, że płeć w trakcie walki politycznej ma znaczenie?
- Ja naprawdę nigdy nie byłam rozpieszczana jako kobieta w polityce. Często bardzo brutalnie mnie atakowano. Muszę jednak przyznać, że nigdy nie atakowano mnie aż tak agresywnie jak w radomskim PiS. I to także w czasach, gdy do PiS należałam. Przykro o tym mówić, bo tak nie powinno być, ale brutalizacja polityki jest czymś oczywistym i kobiety w tej kwestii powinny mieć również grubą skórę. Dla mnie płeć w kampanii wyborczej jest czymś drugorzędnym. Ważne kim jest dany kandydat, jakie ma poglądy, czy działa zgodnie z zasadami oraz jaki jest od strony merytorycznej. Te cechy powinny być przede wszystkim brane pod uwagę przez wyborców. Ja nigdy jakoś specjalnie nie podkreślałam, że jestem kobietą. Owszem, gdy ktoś zachowywał się wobec mnie skandalicznie i to jego postępowanie przekraczało barierę kulturową, do której wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni, to wówczas reagowałam. Na szczęście nasze społeczeństwo jest bardzo wyczulone na te kwestie i często to nie ja reaguję, a robią to moi wyborcy.
Rozważmy scenariusz, w którym nie zostaje pani wybrana na prezydenta Radomia. Jaka w takim przypadku byłaby pani polityczna przyszłość?- Kiedy człowiek podejmuje się takiego zadania jak ja, to nie może myśleć kunktatorsko, bo inaczej będzie działał źle podczas kampanii wyborczej. Ja kandyduję po to, aby wygrać. Uznałam, że jeśli do tej pory krytykowałam władze miasta, to uczciwe będzie, jeśli oddam się do dyspozycji wyborców. Gdybym myślała o tym, że przegram, to musiałabym narzucić sobie autocenzurę, a tego nie mam zamiaru robić. Może to jest romantyczna postawa polityczna, ale ja jestem radomianką od urodzenia. Moja rodzina z tym miastem jest związana od ponad stu lat. W swoim życiu politycznym przeżyłam wiele. Na ogół nie byłam bardzo lubiana przez konkurentów, którzy wiele razy chcieli mnie usunąć z radomskiej sceny politycznej. Ale nigdy im się to nie udało. A wiem pan dlaczego? Bo zawsze po swojej stronie miałam mieszkańców miasta i oni nigdy nie pozwolili mnie zniszczyć. Udawało mi się wygrać wybory mimo, że czasami na liście byłam dopiero na piątej pozycji. To oznacza, że moi wyborcy wyszukiwali mnie spośród wielu nazwisk i oddawali na mnie swój głos.
A jak wyobraża sobie pani polską scenę polityczną za rok, po wyborach do parlamentu?
- Znowu namawia mnie pan do tego, abym była wróżką, a to bywa w polityce niebezpieczne. Myślę, że ludzie jednak bardzo krytycznie oceniają obecny rząd PO - PSL i sądzę, że będzie to miało swoje przełożenie w kolejnych wyborach. Ale trudno w tej chwili powiedzieć, czy PiS będzie dysponowało taką przewagę w Sejmie, aby rządzić samodzielnie. Przez rok będzie rządziła jeszcze Platforma Obywatelska, a później najprawdopodobniej Prawo i Sprawiedliwość. Uważam, że dla Radomia będzie najlepiej, gdy prezydentem zostanie osoba, która nie należy do żadnej partii i tym samym nie jest uwikłana w kłótnie polityczne na szczeblu krajowym. Dlatego zdecydowałam się kandydować jako osoba bezpartyjna na stanowisko Prezydenta Miasta Radomia.
