Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Radomia jest przyznawany co dwa lata. W 2013 roku wnioski o nadanie tego tytułu dotyczyły profesora Stanisława Banaszkiewicza, ojca Huberta Czumy i Józefa Grzecznarowskiego. - Komisja kultury poinformowała mnie, żeby przyznawać honorowe obywatelstwo zgodnie z datą wpłynięcia wniosku. W związku z tym, że wniosek prof. Banaszkiewicza wpłynął jako pierwszy, to wówczas jemu nadano tytuł – mówił Dariusz Wójcik. - Dwa lata już upłynęło, dlatego chciałbym ten wniosek złożyć na najbliższej sierpniowej sesji Rady Miejskiej.
W uzasadnieniu wniosku o nadanie tytułu honorowego obywatela ojcu Czumie możemy przeczytać: "Działalność księdza Huberta Czumy od chwili rozpoczęcia przez niego pracy duszpasterskiej w Radomiu miała dla mieszkańców naszego miasta ogromne znaczenie. Swoją niezłomną postawą, umiłowaniem do najwyższych wartości wywarł ogromny wpływ na wszystkich tych radomian, którzy napotkali go na swojej drodze. Dla wielu zwłaszcza młodych ludzi jego postawa, uczciwość, bezinteresowność stały się prawdziwym drogowskazem. Dzięki jego przywiązaniu do idei wolności wielu mieszkańców Radomia uwierzyło w to, że mimo grożących niebezpieczeństw warto było narażać się, bo dzięki temu Polska może być kiedyś wolna". - Między innymi dzięki księdzu Hubertowi Czumie tej wolnej Polski doczekaliśmy - dodał przewodniczący Rady Miejskiej.
Jak poinformował Dariusz Wójcik, do biura Rady Miejskiej wpływały trzykrotnie wnioski o nadanie o. Czumie tytułu Honorowego Obywatela miasta Radomia. W 2013 zabiegali o to radni, jak również "Solidarność", a także Klub Inteligencji Katolickiej, który pod swoim wnioskiem zebrał ok. 1000 podpisów mieszkańców miasta.
- Myślę, że wszystkie środowiska polityczne, społeczne działalność ojca Huberta Czumy oceniają pozytywnie - dodał na zakończenie przewodniczący.
Czuma Hubert ks. (ur. 1930), polski działacz wolnościowy, jezuita, syn Ignacego; od 1948 w Towarzystwie Jezusowym, święcenia kapłańskie przyjął 1955; był duszpasterzem akademickim w Łodzi, Lublinie, Gdańsku, Bydgoszczy i Szczecinie, usunięty na żądanie władz PRL z dwóch pierwszych i ostatniego miejsca; 1978 przeniesiony na żądanie władz PRL do Radomia; 1970-71 więziony pod zarzutem przynależności do Ruchu; 1971-81 był współorganizatorem pielgrzymek sierpniowych z Warszawy do Częstochowy i od 1957 obozów młodzieżowych. Należał do „Solidarności”, po wprowadzeniu stanu wojennego zajmował się organizacją tzw. Mszy za Ojczyznę oraz pomocy represjonowanym.
