Gośćmi specjalnymi oficjalnej inauguracji festiwalu byli: żona pisarza Rita Gombrowicz oraz jego przyjaciel z Argentyny, Miquel Grinberg z małżonką.
- Jestem bardzo wzruszona przyjęciem. Dziękuję organizatorom i publiczności. Cieszę się, że tak licznie przybyliście na spektakl. Oświadczam, że X Festiwal Gombrowiczowski uważam za otwarty! - przywitała gości festiwalu mówi Rita Gombrowicz.
Zbigniew Rybka. Przedstawił także jury festiwalu, które wyłoni najlepszy spośród 10 spektakli festiwalu.
- Od 3 edycji festiwal ma formę konkursu, zatem ma też niezależne jury w składzie: Bożena Sawicka z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Laszlo Bercesz z Węgier, Jacek Wakar, Laszlo Bocsardi z Rumunii, Jarosław Fedoryszyn z Ukrainy. Przed nami 7 niezapomnianych dni w niesamowitej atmosferze, na które wszystkich zapraszamy - dodał Zbigniew Rybka.
Dyrektor radomskiego teatru przygotował też coś specjalnego dla Rity Gombrowicz - fotel w teatrze z jej wygrawerowanym imieniem i nazwiskiem.
- Pani Rita powiedziała, że żałuje, że nie mówi po polsku i że tu nie mieszka. Chciałbym, żeby pani wiedziała, że Radom na panią czeka.To będzie pani miejsce na zawsze -zwrócił się do Małżonki Gombrowicza.
Polska oczami Witolda Gombrowicza, czyli "Wspomnienia polskie" w reżyserii Mikołaja Grabowskiego
Wybór tego tekstu na przedstawienie go pierwszego dnia festiwalu Gombrowiczowskiego był strzałem w dziesiątkę. Choć sama wymowa spektaklu miła dla Polaków nie jest. "Wspomnienia polskie" ukazują naszą ojczyznę jako zaścianek Europy, w którym jest strasznie ciasno przez liczne konwenanse i chęć doścignięcia innych. Według Gombrowicza Polacy żyją w przeświadczeniu, że są gorsi od Francuzów czy Niemców. Polacy są... przerażającą polscy. Przed wybuchem II Wojny Światowej każdy Polak miał się zaciągnąć do wojska, bo tak trzeba, bo to oznaka patriotyzmu, bo to polskie. Gombrowicz się temu przeciwstawia.
Radomscy aktorzy świetnie poradzili sobie z wymagającym tekstem.W jednej ze scen dwie aktorki stanęły naprzeciwko siebie i artykułowały tekst pisarza w błyskawiczny tempie. Publiczność zawrzała. To był popis warsztatu aktorskiego. Na scenie grały kobiety i mężczyźni w różnym wieku. Wszyscy byli Gombrowiczami, wyrażającymi poglądy pisarza w różny sposób i w różnych okolicznościach. Było dynamicznie, symbolicznie, ekscentrycznie - chyba tak właśnie trzeba "robić" Gombrowicza.
PLAN FESTIWALU GOMBROWICZOWSKIEGO TUTAJ
