„Armia” to dynamiczna akcja plastyczna, której kolejne, ciągle aktualizowane wersje stanowią próbę interpretacji zmiennych losów Europy. Nasza wiedza o świecie często przybiera charakter statystycznej układanki angażującej naszą uwagę i pamięć w stopniu zależnym od doświadczenia kulturowego i standardów życia codziennego.
Armia
„Armia” mówi o porządku i o zakłóceniu porządku, o kierunku i o utracie kierunku. Mówi także o potencjale mapy ludzkich losów - jej lokalnej i symbolicznej dramaturgii. W pierwszej faz...ie spektaklu aktorzy wyznaczają pole akcji a zarazem pozbawiają je, w sposób symboliczny, nawarstwień codzienności. Czyszczą, „sterylizują” wybrany fragment placu lub trotuaru przygotowując go w ten sposób do przyjęcia roli ołtarza ofiarnego, albo też czystej karty, na której za chwilę zostaną zapisane znaki uniwersalnego przesłania. Zachowania te znajdują też odniesienie do dramaturgii faktów kształtujących świadomość współczesnego człowieka. Po tej próbie, zarówno manifestacja sprawności budowania integrującego zbiorowość w tworzeniu ładu przestrzennego, jak i pełna przewrotnych komunikatów i zbędnych wskazówek gra pomiędzy grupą i jednostką nie powinna pozbawiać widza ostrożności: ten świat nie jest światem prostych prawd i ścieżek. Eksplodująca następnie demoniczna, nasycona dramatycznymi komunikatami z pola walki o ludzkie losy muzyka, jak również pełne rosnącej pasji zachowania aktorów przedstawiają świat jako pole dramatycznych zmagań o dobro ludzkich spraw, a zarazem pejzaż koncentracji świateł pamięci czyniącej człowieka świadomym i uczestnikiem życiowej grupy.
Teatr
Teatr Akademia Ruchu powstał w Warszawie w 1973 roku. Jego założycielem i kierownikiem artystycznym był Wojciech Krukowski. Od samego początku swojej aktywności Akademia Ruchu jest znana jako "teatr zachowań" i narracji wizualnej. Akademia Ruchu jest grupą twórczą działającą na pograniczu różnych dyscyplin - teatru, sztuk wizualnych, sztuki performance i filmu. Cechy wspólne w procesie twórczym Akademii Ruchu to: ruch, przestrzeń i przesłanie społeczne. Związane z tym jest przekonanie, że radykalizm artystyczny i przesłanie społeczne nie muszą się wykluczać. Prace Akademii Ruchu w otwartej przestrzeni miasta, mające od 1974 roku charakter regularnej, ciągłej aktywności (ponad 600 spektakli, zdarzeń i akcji ulicznych) są pierwszym w kraju przykładem tak systematycznych działań grupy twórczej - poza oficjalną sferą kultu sztuki - w przestrzeni "nieartystycznej"; na ulicach, w domach mieszkalnych i strefach przemysłowych. Z kolei elementy codzienności przenoszone w praktyce Akademii Ruchu w „świętą” przestrzeń sztuki (na scenę, do galerii) wzbogaciły jej wizję antropologiczną, nie ujmując niczego estetycznej. Akademia Ruchu prezentowała swoje prace w prawie wszystkich krajach Europy, a także w obu Amerykach i Japonii.
