Odpowiedź jest banalnie prosta – otóż, żeby czasami coś zrobić, trzeba się narobić, a wiadomo, że praca męczy. Co więcej – gdyby ci politycy wzięli się wreszcie do roboty, mieliby nie lada problem. Co obiecywać w kolejnych wyborach, gdyby wszystkie problemy rozwiązali, a obietnice zrealizowali? My sami (wyborcy) już się chyba do takiego stanu rzeczy przyzwyczailiśmy. Widać to choćby po prześmiewczych grafikach z napisami typu: „Żądamy więcej obietnic!”. A ci kandydaci na kandydatów na kandydatów są bezkarni i coraz śmielej sobie poczynają, bo my, idioci, znowu stawiając krzyżyk przy ich nazwisku na karcie wyborczej, nie rozliczamy ich z tej wielkiej, przedwyborczej ściemy.
Jednak w tym roku (wyborczym) coś się chyba zmieniło. Otóż politycy przypomnieli sobie, że na południu Mazowsza leży (zapomniane przez wszystkich oprócz kabareciarzy) miasto nad Mleczną, Radomiem zwane. I zaczęli spełniać obietnice, choć do tej pory im to jakoś nie wychodziło. Wcześniej mieliśmy nadzieję, że gdy prezydent miasta i premier rządu będą z jednego ugrupowania, to na nasze miasto spłynie rzeka pieniędzy. Albo co najmniej jakaś manna z nieba z sokiem malinowym. Czy tak się stało? Trochę tak - otrzymaliśmy obiecywane dofinansowanie do budowy hali sportowej. Ale to wszystko, przynajmniej dla mnie, śmierdziało malizną. Zamiast konkretnych dań, do tej pory dostawaliśmy ochłapy z pańskiego stołu i kolejne obietnice z przesuwanymi datami ich realizacji. Dlaczego tak twierdzę? A co innego mam sądzić, gdy widzę, że linia kolejowa między Radomiem a Warszawą, która pierwotnie miała być ukończona w 2012 roku, nadal ukończona nie jest? Realizacji tej inwestycji nie pomogła ani premier, ani minister infrastruktury z Radomia. Prace ruszyły dopiero, gdy zmieniły się władze w Polsce (pewnie po to, by wspomóc wymianę władz w Radomiu).
Jak nazwać fakt, że w momencie, gdy w zarządzie województwa mamy swojego przedstawiciela, rzeka pieniędzy płynie na dofinansowania szpitali w całym województwie, a w radomskim szpitalu na Józefowie likwiduje się łóżka? Co dostajemy w zamian? To, co w szpitalu jest najważniejsze - otwarcie kącika bezpieczeństwa ruchu drogowego. Przecież wszyscy wiemy, że bez takiego kącika pacjent zdrowieje wolniej i mniej bezpiecznie. Wcześniej sprawa finansowania lotniska i jego dalszej rozbudowy również stała w miejscu, a wszystko się zmieniło wraz z nastaniem roku wyborczego. Dzięki Adamowi Bielanowi (chwała mu za to!) oraz politykom Prawa i Sprawiedliwości ktoś odkręcił kranik i strumień nadziei i pieniędzy zaczął do nas płynąć. I nie jest to żaden malutki strumyczek. Bo przecież po porażce w poprzednich wyborach samorządowych czymś głosy wyborców trzeba kupić. A 500+ udowodniło, że nie ma jak kasa za poparcie. I tak to w roku wyborczym dowiedzieliśmy się, że do Radomia trafi 93 miliony na przebudowę al. Wojska Polskiego, a w lotnisko zostanie wpompowane przez PPL łącznie ponad 800 „baniek”. To mniej więcej dwa razy tyle, ile wynosi zadłużenie całego Radomia. Wcześniej się nie dało, bo wybory - nieodpowiedzialnie - odbywają się co cztery lata.
Prezydent Witkowski chciał walczyć z „niedasizmem”, jednak walkę z tym tworem zdecydowanie wygrywają politycy opcji przeciwnej. Żeby przekonać wyborców, że jest inaczej, nie pomogą żadne PR-owe sztuczki. Nawet gdyby prezydent nazwał wszystkie chodniki w mieście szpilkostradami i tak na końcu politycy mogą zadać wyborcom proste pytanie - kto dał, zrobił i załatwił dla Radomia więcej? Wtedy dość łatwo można wszystko przeliczyć na złotówki. I nie ma się co oszukiwać - Prawo i Sprawiedliwość dało zdecydowanie więcej niż Platforma... obiecała. I oby tylko ten strumień pieniędzy do miasta płynął nawet po zakończonej kampanii wyborczej. I oby wybory były co cztery… miesiące! Żądamy!
