Są w naszym mieście inwestycje bardziej lub mniej udane. Są również te bardziej lub mniej potrzebne. Niektóre z nich politycy otwierają z wielką pompą i równie dużymi nożyczkami. Przecięcie wstęgi przez panów różnych opcji (politycznych, rzecz jasna) i niezbędne poświęcenie przez biskupa to już standard. Ba, wręcz obowiązek. Jeśli ktoś ma wątpliwości, to przypomnę tylko, jak były otwierane Radomskie Hale Mięsne czy inne korty tenisowe na Borkach. Żeby pokazać ważność niektórych inwestycji, napiszę również o otrzymanym przez naszą redakcję zaproszeniu na uroczyste otwarcie połączone z poświęceniem... windy w jednej ze szkół. Urządzenie dźwigowe (nie wątpię w jego przydatność) zostało namaszczone przez jego ekscelencję księdza biskupa. Do Gozdu natomiast była premier Beata Szydło pofatygowała się osobiście, aby otworzyć okienko pocztowe. I to jest dopiero rozmach! Takie okienko to jest coś.
Są jednak i takie inwestycje, które, choć ważne, otwierają się po cichu. Zazwyczaj są otwierane z dużym opóźnieniem. Wtedy politykom jest zwyczajnie wstyd pokazać się tylko po to, aby szumnie otworzyć coś, co miało być gotowe dawno temu. I biskupa też się wtedy nie prosi. Gdy przed kilku laty ponownie po modernizacji dworca oddano do użytku tunel (nie mylić ze świetlnym), hucznego otwarcia nie było. I choć to inwestycja bardzo ważna dla tysięcy radomian, którzy musieli obchodzić dworzec kolejowy albo tunelem przy wiadukcie na ul. Słowackiego, albo pod wiaduktem kolejowym w al. Grzecznarowskiego, otwarcie było bardziej niż skromne. Kilku robotników zerwało taśmy blokujące przejście i tunel stał się ponownie. Brawo! Bez nożyczek się obyło i bez kropidła.
Ktoś może teraz pomyśleć, że się czepiam polityków, bo przy każdej okazji chcą się podlansować przy wsparciu biskupa, a nożyczkami do przecinania wstąg po kilku latach praktyki operują sprawniej od niejednego krawca (czy też fryzjera). Nic bardziej mylnego! Czasem, gdy właśnie tego elementu zabraknie, ludzie nie wiedzą, że coś już działa. Wcale nie żartuję - średnio dwa razy dziennie przejeżdżam pod kładką nad ul. Szarych Szeregów. Choć została oficjalnie otwarta 12 stycznia, nie widzę na niej ani jednego przechodnia. Zamiast pieszych przechodzących po kładce zdarzyło mi się natomiast dostrzec dwóch pieszych przechodzących… pod kładką. O czym to świadczy? Czyżby do ludzi nie dotarło, że już można bezpiecznie przechodzić górą? Chyba tak. Jakiś czas temu, już po otwarciu nowej przeprawy, jechałem pod nią ze znajomym, a ten mnie się pyta: „No i co, Adam? Otworzą tę kładkę wreszcie czy nadal nic nie wiadomo?”. Samo pytanie mnie trochę zdziwiło, bo konstrukcja otwarta była od ponad tygodnia. Usłyszałem jedynie, że często tu przejeżdża i ani jednego pieszego na niej nie widział. Ja też nie. Ale muszę przyznać, że inwestycja była bardzo potrzebna. Nie tylko po to, aby raz w tygodniu praktykujący jeszcze wierni mogli bezpiecznie dostać się do pobliskiego kościoła. Oprócz nich jeszcze ktoś z tej kładki korzysta i to regularnie. A mianowicie dziadek mojego kolegi, który dzięki niej może bezpiecznie chodzić do parku karmić gołębie. I mimo, że go jeszcze na kładce nie widziałem, to wierzę, że tam bywa.
Dlatego na koniec chciałem zaapelować do prezydenta: błagam, niech pan, panie prezydencie, otworzy oficjalnie tę kładkę i zlikwiduje pod nią niebezpieczne przejście dla pieszych. Zlikwidować też można z pompą, ze wstęgą i takie tam. Na dobre wyjdzie to zarówno prezydentowi, jak i mieszkańcom, bo będzie kolejna okazja do zabłyśnięcia. A i winę za opóźnienie może uda się zrzucić na poprzednią ekipę. Jeśli jednak politykom skromność nie pozwala błyszczeć w mediach z nożycami w tle, niech wyślą choć dyrektora kancelarii prezydenckiej na oficjalne „nożyczkowanie”. Przecież na ostatniej sesji rady miejskiej radni chcieli jego ukarania, to może za karę niech pobiega sobie w upały i mrozy, wichury i deszcze, flauty i błyskawice po takich otwarciach! Niech ma za swoje! Ciach.
