Ulica ks. Andrzeja Łukasika
Borki
Między ul. Maratońską a Tartaczną, równoległa do ul. Wierzbickiej
Andrzej Łukasik urodził się w listopadzie 1898 roku we wsi Podlesie na Lubelszczyźnie, w rodzinie rolników. Kształcił się początkowo w gimnazjum w Zamościu, a potem uczęszczał do szkoły realnej w Lublinie. W 1918 wstąpił do seminarium duchownego w Sandomierzu, gdzie sześć lat później otrzymał święcenia kapłańskie.
Początkowo pracował jako wikariusz w parafiach w Policznej i Białaczowie, a od 1928 roku w radomskich kościołach: Najświętszego Serca Jezusowego na Glinicach, Opieki Najświętszej Marii Panny i Świętego Jana Chrzciciela. W dwudziestoleciu międzywojennym był, w stopniu kapitana, kapelanem 72 Pułku Piechoty Wojska Polskiego.
W 1939 roku powierzono mu organizację parafii na osiedlu Borki; był tam proboszczem do 1980. Mimo, że budowa kościoła Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus pochłaniała wiele wysiłku, ks. Łukasik poświęcał bardzo dużo czasu sprawom duszpasterskim. Zajmował się katechizacją dzieci i młodzieży w szkołach i poza nimi. Roztaczał opiekę nad biednymi – w szczególności wysiedlonymi w czasie okupacji – organizując dla nich dożywianie. Był niezmordowanym krzewicielem trzeźwości wśród młodzieży i dorosłych.
Cieszył się wielkim szacunkiem i zaufaniem radomian, co spowodowało, że w latach 1945-1949 zasiadał w Miejskiej Radzie Narodowej.
Ks. Łukasik był kanonikiem gremialnym kapituły w Sandomierzu. W 1951 roku, w okresie stalinowskim, na mocy wyroku Wojskowego Sądu Wojewódzkiego w Kielcach, został skazany na dwa i pół roku więzienia za rzekomą współpracę z nielegalną organizacją, działającą przy kościele i za to, że nie doniósł komunistycznym władzom na niepodległościową działalność grupy Orzeł Biały. Kara została częściowo darowana i ks. Andrzej Łukasik wyszedł na wolność w sierpniu 1951, wracając do pracy kapłańskiej w swojej parafii. W 1952 prezydent Polski formalnie zawiesił wykonywaną karę więzienia z utrzymaniem w mocy dodatkowej kary utraty praw publicznych i obywatelskich praw honorowych.
Ks. Andrzej Łukasik zmarł 14 lipca 1980 roku w Radomiu. Pochowany jest na cmentarzu przy ul. Limanowskiego.
25 czerwca 1992 roku Rada Miejska Radomia nadała imię ks. Łukasika ulicy na Borkach.
W 2004 roku, po 53 latach, na wniosek Związku Byłych Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego i przy poparciu Prokuratury Okręgowej unieważniono wyrok, uznając działalność księdza za walkę o niepodległość Polski.
nika
Korzystałam z wydawnictwa Izabelli Mosańskiej „Zasłużeni dla Radomia i okolic patroni radomskich ulic, czyli co wypada wiedzieć o swoim mieście...”, Radom 2009
