Między ul. Władysława Malawskiego a Juranda, prostopadła do ul. ks. Jana Ziei
Nauczyciel, regionalista, społecznik. Kazimierz Mróz urodził się 18 stycznia 1891 roku w rodzinie chłopskiej, we wsi Jastrzębia koło Radomia. Jego rodzice - Ewa i Piotr byli właścicielami niewielkiego gospodarstwa rolnego. Tu, w latach 1899-1904, uczęszczał do szkoły początkowej. W 1911 opuścił rodzinną wieś, by uczyć się w jednorocznej szkole rolniczej w Pszczelinie. Po jej ukończeniu zdecydował się na naukę na Warszawskich Kursach Pedagogicznych. Maturę i dyplom nauczyciela otrzymał w 1916. Wtedy wrócił na wieś, aby poświęcić się nauczaniu i wychowaniu dzieci chłopskich. Przez trzy lata był nauczycielem jednoklasowej szkoły początkowej w Cecylówce, a potem w Wólce Brzóskiej w powiecie kozienickim.
W 1919 Kazimierz Mróz, uzyskawszy stypendium Rady Szkolnej Powiatowej w Kozienicach, podjął naukę na Rocznym Kursie Pedagogicznym w Warszawie, a następnie odbył służbę wojskową. Rok później ponownie podjął pracę nauczyciela w Wólce Brzóskiej, gdzie pracował do września 1923. Z zamiarem kontynuowania nauki wyjechał do Łodzi. Pracował jako nauczyciel, a w godzinach wolnych od zajęć w szkole uczęszczał przez rok do Instytutu Nauczycielskiego na wykłady z historii, a następnie przez trzy kolejne lata do Wyższej Szkoły Nauk Społeczno-Ekonomicznych. Nie był to ostatni etap studiów Kazimierza Mroza. W 1927 wziął 10-miesięczny urlop bezpłatny i podjął dwuletnie studia w Studium Pracy Społeczno-Oświatowej przy Wolnej Wszechnicy Polskiej, gdzie napisał, a następnie obronił pracę dyplomową „Jastrzębia, wieś powiatu radomskiego”. Po obronie wyjechał do Kozienic, gdzie pracował w szkole powszechnej.
W 1931 roku Kazimierz Mróz ożenił się z Marią Kinastówną, nauczycielką szkół łódzkich.
Mróz łączył pracę w szkole z pracą społeczną. Budował drogi w rodzinnych stronach, zbierał materiały dotyczące byłej ekonomii kozienickiej, pisał monografię. W latach 30. był stałym współpracownikiem wychodzącego w Zwoleniu miesięcznika „Głos Młodej Wsi”. W 1938 Polska Akademia Literatury odznaczyła Kazimierza Mroza „srebrnym wawrzynem akademickim za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej”. Był też znanym kolekcjonerem pamiątek historycznych oraz książek związanych z dziejami powiatu kozienickiego i radomskiego. Zbierał i opisywał ciekawe okazy przyrody. Czynił to wszystko z myślą przekazania zbiorów potomnym. Niestety, pożar w czasie wojny strawił dom Mrozów i zbiory.
W czasie okupacji hitlerowskiej nadal był nauczycielem, kontynuował też pracę naukowo-badawczą. W jego mieszkaniu w Kozienicach spotykali się działacze podziemnego ruchu oporu, z którymi utrzymywał stałe kontakty. W końcu 1944 roku został wysiedlony z Kozienic przez okupantów. Wrócił do Jastrzębi.
Po wyzwoleniu podjął wraz z żoną pracę nauczycielską w Jastrzębi. Został kierownikiem szkoły. Brał też udział w organizowaniu w 1945 na terenie gminy Kozłów Gminnej Rady Narodowej, której został przewodniczącym. Z jej ramienia zajął się odbudową i rozwojem oświaty w gminie, w której dotąd nie było ani jednej szkoły siedmioklasowej.
Kazimierz Mróz nie porzucił pracy badawczej. W radomskim archiwum wyszukiwał materiały dotyczące ziemi radomskiej i je opracowywał. P 1945 ukazały się m. in. „Z przeszłości miasta Iłży” (1957), „Rozwój granic powiatu radomskiego” (1964), „Walka o szkołę polską w Radomskiem w 1905 r.” (1965). W latach 70. ukazała się drukiem, opracowana przed wojną monografia „Ursynów, wieś powiatu kozienickiego”.
Z bogatych zbiorów bibliotecznych, znajdujących się w dwóch skromnych pomieszczeniach drewnianego domku pana Kazimierza, korzystały w latach 1960- 80 dziesiątki studiujących nauczycieli, studentów, a także doktorantów.Swoje zbiory książkowe przekazał bibliotece, a rękopisy i materiały archiwalne – Archiwum Państwowemu w Radomiu.
Przez wiele lat był Mróz członkiem Radomskiego Towarzystwa Naukowego; RTN uhonorował go odznaką Bene Meriti. Jako jeden z pierwszych nagrodę I stopnia im. Jana Kochanowskiego, przyznaną przez wojewodę radomskiego.
Zmarł 16 stycznia 1987 roku. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Jastrzębi.
