Ulica Aleksego Grobickiego, Wólka Klwatecka. Prostopadła do ul. Warszawskiej, równoległa do ul. Władysława Malawskiego
Radni Rady Miejskiej Radomia, nadając 25 czerwca 1992 roku imię Aleksego Grobickiego ulicy w Wólce Klwateckiej napisali w uchwale: „doktor medycyny, właściciel Piastowa, zasłużony dla rozwoju rolnictwa w powiecie radomskim, organizator spółek i stowarzyszeń rolniczych oraz stacji doświadczalnej, inicjator założenia szkoły rolniczej na Wacynie”.
Aleksy urodził się 17 lipca 1860 roku w Warszawie. Był jednym z trzech synów Wincentego i Anny z Zielińskich małżonków Grobickich herbu Trąby. Kiedy miał 17 lat, jego rodzice kupili od Marcelego Sołtyka majątek pod Radomiem– z wsiami Piastów i Wsola. Wieś Piastów liczyła wtedy nieco ponad 450 mieszkańców; był tu młyn wodny i stało 40 domów. W roku 1881 z dóbr Piastów został wydzielony folwark Wsola. Po śmierci Wincentego w 1893 właścicielami Wsoli zostali Jakub i Aleksy, trzeci z synów - Piotr otrzymał Piastów.
Aleksy był lekarzem, ale nie wiemy, gdzie i kiedy skończył studia medyczne. W okolicy uchodził za wybitnego specjalistę; przyjeżdżali do niego chorzy nie tylko z okolic Piastowa i z Radomia, ale także z dalej położonych miejscowości. Ubogich pacjentów leczył za darmo.
Pochłaniało go prowadzenie ponad 400-hektarowego majątku, bo miał ambicję, by był to majątek wzorowy. Należało do nie 180 ha stawów, założył więc hodowlę szlachetnych odmian karpia i amura. W sadzie miał ponad 800 drzew owocowych, głównie jabłoni. W 1903 roku Aleksy Grobicki założył Spółkę Ziemian i pod jej patronatem zorganizował stację doświadczalną zajmującą się hodowlą zbóż i ziemniaków. On sam specjalizował się w hodowli żyta siewnego Petkus Piastowski, selekcjonowanego w założonej przez siebie stacji i uznanego przez Sekcję Nasienną Centralnego Towarzystwa Rolniczego za odmianę oryginalną odmianę.
Był wiceprezesem radomskiego syndykatu Centralnego Towarzystwa Rolniczego i delegatem do Rady Głównej CTR w Warszawie. Wybrano go także na członka zarządu Radomskiej Spółki Rolnej; w 1906 roku został jej wiceprezesem. Podczas I wojny światowej kierował Grobicki Wydziałem Powiatowym Sejmiku Radomskiego; w czasie austriackiej okupacji Radomia wykazał wielką roztropność i zaradność. To z jego inicjatywy powstała w 1919 roku szkoła rolnicza na Wacynie.
Przez wiele lat był opiekunem zakładów dobroczynnych na ziemi radomskiej. W 1923 roku zrezygnował z pracy w samorządzie ze względu na zły stan zdrowia. Sejmik ustanowił wtedy – w uznaniu jego zasług dla rozwoju rolnictwa w powiecie radomskim – stypendium jego imienia dla jednego ucznia wacyńskiej szkoły.
Aleksy Grobicki zmarł 10 września 1923 roku. Pochowany jest na cmentarzu we Wsoli.
