I stało się! Mamy 2018 rok. Znów trzeba zmienić kalendarz, przyzwyczaić się do wpisywania innej daty w dokumentach. Nasz
dyrektor – mimo, że urodziny ma dopiero w grudniu — będzie mógł sobie dodać ten kolejny roczek. Niech zacznie już odliczać czas do zasłużonej emerytury i niech się poczuje jeszcze starzej. Mnie to nie dotyczy. Ja przecież nie żyję dla czasu.
Takich, jak ja w naszym kochanym mieście jest więcej. I nie piszę tutaj o Pawle Mosiołku, lokalnym muzyku, który od niepamiętnych czasów lansuje utwór o tym właśnie tytule (co prawda w różnych wersjach, ale z takim samym powodzeniem). Główną osobą, która podobnie jak ja dla czasu nie żyje, jest nasz prezydent Radosław Witkowski i ludzie jemu podlegli. Dlaczego tak twierdzę? Przypomnijmy kilka faktów z nie tak odległej historii.
Chociaż wiele inwestycji w poprzednim roku udało się zrealizować, to było również sporo takich, których z tych czy innych względów nie udało się zakończyć. Co zatem włodarzom naszego miasta z zapowiadanych inwestycji nie wyszło w minionym, 2017 roku? Chyba wszyscy pamiętają zapowiedzi, że nieszczęsna kładka nad ul. Szarych Szeregów (nazwana przeze mnie radomskim Golden Gate) zostanie oddana do użytkowania jeszcze przed końcem roku. Cóż... Mimo montażu tłumików drgań nadal się nie udało. Na moim biurku już leży nowy kalendarz, a w nim wolne miejsca na kolejne zapowiadane terminy oddania kładki do użytku. Obecnie dokumenty potrzebne do jej odbioru zostały złożone w inspektoracie nadzoru budowlanego. Kiedy
inspektor odbierze (lub też nie odbierze) kładkę? Niestety, termin jest nieznany. Ciekawe, czy w tym przypadku (biorąc pod uwagę opóźnienia związane z ukończeniem kładki) odbędzie się uroczyste otwarcie — z przecinaniem wstęgi, z prezydentem i jego zastępcą. Tego naprawdę jestem ciekawy. Przecież politycy przy otwarciu czegokolwiek tak bardzo lubią się lansować.
Czego jeszcze nie udało się zrealizować w planowanym czasie? „Ul. Owalna. Mieszkańcy czekali 7 lat na inwestycję” — tak brzmiał tytuł tekstu na portalu cozadzien.pl, z którego mogliśmy się dowiedzieć, że przepust nie zostanie ukończony tak, jak wcześniej planowano do końca 2017 roku. Przesunięcie terminu zakończenia prac jest spowodowane wynikami badań gruntu, jakie przeprowadził wykonawca prac. Wykazały wysoki poziom wód gruntowych, a to nakłada wymóg prowadzenia robót w wykopie w inny sposób, niż zaplanowano. Wykonawca złożył więc wniosek o aneksowanie umowy z terminem zakończenia prac do końca lutego. Poprzedni przepust został zniszczony przez ulewę w 2010 roku. Nowy zostanie najprawdopodobniej oddany w lutym.
Już na koniec przypomnę jeszcze jedną inwestycję, która do końca roku nam się jakoś nie udała. W listopadowym felietonie
o lotnisku pisałem: „Prezydent po objęciu urzędu dał czas lotnisku na uruchomienie lotów do końca roku. Jednak widząc marazm w rozwoju tego projektu, ja również daję czas na przekonanie mnie co do słuszności pomysłu lotniska cywilnego w Radomiu. Daję czas do końca roku. Później oczekuję konkretnych działań”. Czy coś oprócz spekulacji w temacie radomskiego lotniska drgnęło? Obecnie nie mamy ani inwestora, ani przewoźnika. Wiemy tylko, że rozmowy trwają. Podobno już niebawem ma zostać podpisany list intencyjny z potencjalnym inwestorem — Polskimi Portami Lotniczymi. Cóż, listów intencyjnych radomskie lotnisko podpisanych ma już wiele. Czy coś z nich wynikło? Na to pytanie niech każdy odpowie sobie sam.
„Ja nie żyje dla czasu, to czas jest dla mnie” śpiewał Paweł Mosiołek. Miejmy zatem nadzieję, że w obecnym roku 2018 uda się zakończyć to, co w poprzednim się nie udało. Miejmy też nadzieję, że na radomskim lotnisku coś się ruszy, zarówno w temacie inwestora, jak i przewoźnika. Co do zakładanych terminów zakończenia inwestycji, to nigdy nie wiadomo, co ma na myśli polityk mówiący, że coś zostanie zakończone do końca roku. A żeby tak często nie mijać się z prawdą (lub mówiąc
dobitniej — nie kłamać) politycy mogą nie podawać, którego konkretnie roku. Wtedy będzie już wszystko O.K.
