Jak się stałem kibicem albo i psychofanem
Ja i sport… Jeśli ktoś mnie choć trochę zna, to wie, że to sprzeczność. Nie oglądam, nie uprawiam. A jeśli zawodowo miałem filmować kogoś, kto ćwiczy, męczyłem się na sam widok zmęczonego człowieka po drugiej stronie kamery. Nawet w liceum na wf-ie strój do ćwiczeń miałem zazwyczaj dopiero pod koniec semestru, żeby dostać lepszą ocenę. W ciągu roku na wf. przychodziłem głównie, żeby sobie popatrzeć na dziewczyny. Nigdy też nie rozumiałem, dlaczego ludzie chodzą na siłownię. Bo jak to? Płacić jeszcze za to, że ktoś nas wymęczy? Lepiej zatrudnić się na budowie. Efekt zmęczenia będzie podobny, ale przynajmniej będzie za to kasa. Gdy miałem zrobić materiał z największych targów fitnes w Kolonii, miałem wrażenie, że znalazłem się w równoległym świecie, gdzie ta zwariowana ćwicząca mniejszość mnie zdominowała. Nawet w samym Radomiu, gdy patrzę na ludzi biegających, nasuwa mi się pytanie – po co? Bo za czym tak gnać, jak można spokojniej spacerkiem. A gdy już się spieszymy, lepiej wsiąść w samochód. Chciałem kiedyś założyć kontrstowarzyszenie Nie Biegam Radom i w ramach protestu organizować kontrimprezy, np. Nie Półmaraton, gdzie trzeba by było pokonać w najkrótszy sposób dystans od startu do mety, nie biegając.
Jednak człowiek dojrzewa, starzeje się i głupieje. I tak stałem się kibicem! Ba, kibicem nie byle jakim, bo tak się złożyło, że w tym sezonie byłem na wszystkich meczach... siatkarek E. Leclerc Radomki Radom. Co mnie do tego poświęcenia zmusiło? Gdy nie wiadomo o co chodzi, zawsze chodzi o pieniądze. Konkretnie tak wyszło, że będąc pracownikiem Radomskiej Grupy Mediowej, która jest partnerem drużyny, realizuję transmisje wideo z meczów Radomki. Tak więc owym kibicem stałem się konkretnie przez osiem przycisków i trzy suwaki. Na początku było ciężko. Trzeba było naoglądać się telewizji, aby przy naszych transmisjach nie było lipy. I chyba nie wyglądają one źle, skoro kluby grające z naszymi dziewczynami je udostępniały, a po pewnym czasie nawet czekano na nasz przyjazd na mecz. W trakcie tych realizacji wiele się też dowiedziałem. Choćby tego, że „libero” to nie nazwisko, a pozycja na boisku. Także tego, że siatkarze mają wyżej zamontowaną siatkę od siatkarek. Niby pierdoły, ale… Trochę się poznałem na tym sporcie. Początkowo mecze traktowałem jak zwykłą pracę. Byle szybciej i do chałupy. Zaklinałem rzeczywistość, by nie było pięciu setów, a najlepiej niech będą tylko trzy. Nieważne, kto wygra. Z czasem się jednak zmieniało – zwłaszcza gdy nasze dziewczyny zaczynały grać coraz lepiej. Przełom nastąpił w momencie, gdy Radomka trafiła do pucharów. Pierwszy mecz z Toruniem, który gra ligę wyżej i od razu wygrana! Kolejny z grającym ligę wyżej Ostrowcem, z którym na początku sezonu nasze dziewczyny przegrały 4:0 i… kolejna wygrana! Ostatni mecz, jaki dziewczyny wygrały w pucharze, był z Chemikiem Policami i zapowiadał się na niezwykle szybki. Bo jak nazwać starcie Dawida z Goliatem? Trzecia w tabeli pierwszoligowa drużyna miałaby wygrać z drużyną ekstraklasy, która zdobyła mistrzostwo Polski i Puchar Polski w poprzednim sezonie?! Ale stało się i dziewczyny pokonały 3:2 najlepszą drużynę w kraju, eliminując ją z dalszej gry. Z Poznaniem również wygrały – czyli jest dobrze i ja spokojnie mogę stawać się kibicem i fanem sportu. Czekając zatem na kolejne sukcesy, zachęcam wszystkich do oglądania naszych transmisji na portalu CoZaDzien.pl. Może uda mi się namówić komentatora, aby wreszcie powiedział coś śmiesznego. Choćby, że piłka jest jedna i siatka… też jest jedna.
Jako kibic mam jednak pewien dylemat - bo przez te wszystkie realizacje szczerze polubiłem nasze dziewczyny i chciałbym, aby grały jak najlepiej. Jako realizator ich meczów natomiast chciałbym, aby nie awansowały do ekstraklasy. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta – tam prawa do transmisji ma Polsat, a ja zmieniać pracy nie zamierzam. W tym przypadku skończyłyby się realizacje, które tak bardzo polubiłem. A ja może znowu znielubiłbym sport? Mimo wszystko życzę dziewczynom jak najlepiej, zwłaszcza w półfinale i finale Pucharu Polski w Nysie. Samych sportowych sukcesów! I mnie jako ich psychofana!
