W czasie zimy dzieci… Co robią? Szaleją, przemaczają kurtki, czapki i buty, lepią bałwana, zjeżdżają z górki na sankach, ślizgają się, maltretują pigułami. A co mogą robić dzieci, gdy śniegu ni ma, a lodowisko jeszcze nieczynne? Może
inaczej zapytam – co mogą robić dzieci, kiedy już dziećmi przestali być, a zima wokół niezmiennie? Odpowiedź jest prosta – mogą bawić się w politykę. O to, to!
W tym tygodniu wydarzenia na rodzimej politycznej scenie były bardzo interesujące. Ministrem w nowym rządzie został poseł Marek Suski (ostatnio znany jako „Caryca”). Co prawda został ministrem bez teki, bo nie rządzi żadnym resortem, a „jedynie” szefuje gabinetowi politycznemu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (czytaj: Morawieckiego Mateusza, syna Kornela). Również w poniedziałek inny minister – tym razem sprawiedliwości – odwołał faksem czy tam innym mejlem wiceprezes Sądu Okręgowego w Radomiu Annę Glin, a także całe trzyosobowe kierownictwo Sądu Rejonowego. Na lokalnym szczeblu polityki dorosłe dzieci również urządziły sobie polityczną zabawę. Główną zabawką w rękach prezydenta i radnych była uchwała budżetowa. W co się zatem nasi lokalni politycy bawili? A kto da prezydentowi pstryczka w nos, a kto mu tupnie nóżką i pokaże, gdzie raki zimują? Podczas budżetowej sesji było dosyć ciekawie. Najpierw na swoich kolegów obraziła się dwójka radnych ze zjednoczonej jak nigdy Platformy Obywatelskiej. Katarzyna Pastuszka-Chrobotowicz i Marcin Kaca poinformowali, że rezygnują z członkostwa w Platformie i teraz obowiązki radnego będą wykonywali jako niezależni. Przesiedli się również z ław radnych PO na miejsca obok radnych PiS (no!). Tym oto sposobem jedna grupka dzieci wzmocniła się o dwóch nowych kolegów i będą wygrywać bitwy na śnieżki. Inna – ta zjednoczona – mogła się poczuć trochę rozbita. I tak na dzień dobry uśmiech z twarzy prezydenta nikł, nikł aż znikł. Pierwszy kopniak wymierzony. I nic nie pomogło „zamawianie na spółę”. Procedowanie nad budżetem jakoś po myśli prezydenta nie szło. Tuż po tym, jak Radosław Witkowski dowiedział się, że stracił dwa głosy, dowódca drużyny „Muchomorków” (przewodniczący Rady Miejskiej) zgłosił poprawkę, aby miasto dofinansowało produkcję filmu „Klecha”. I tak temat księdza stał się pozorną kością niezgody „Muchomorków” i „Ośmiorniczek”. Mimo, że poprawka przewodniczącego została przyjęta, ten sam przewodniczący wraz z klubem „Muchomorków” (PiS-u) nie zdecydował się poprzeć projektu budżetu na przyszły rok. „Klecha” (chodzi o film) pozornie przyczynił się też do braku poparcia budżetu przez radnego „Wróbelków” (SLD) Jana Pszczołę. Ten podczas głosowania wstrzymał się od głosu. I tym sposobem kolejny pstryczek w nos został wymierzony prezydentowi. Bo dzięki takiemu rozkładowi głosów budżet nie przeszedł – „Muchomorki” wygrały, a „Wróbelki” czekają na nagrodę. Radny SLD co prawda zaznaczał, że nie jest w koalicji z PiS-em, ale... Jest przeciwny wydawaniu pół „melona” na film „Klecha”. Jego zdaniem za te pieniądze można np. wybudować nowe przedszkole. I chyba ma rację.
A teraz zastanówmy się, czy problemem był „Klecha”, czy też może pokazanie prezydentowi, kto tu rządzi i gdzie jest jego miejsce w szeregu. Bo mówiąc szczerze – chyba tylko naiwni uwierzą, że w naszej piaskownicy (Radomiu) radnemu, który wstrzymał się od głosu, chodziło o pieniądze przeznaczone na film. Pewnie bardziej niż o koszt dofinansowania filmu chodziło o koszt brakującego głosu. A im dłużej owe dziecięce igraszki będą się ciągnąć, tym więcej czasu na negocjację jego wartości. Jak powiedział Kazimierz Górski, „dopóki piłka w grze, wszystko jest możliwe”. Po tej całej przedświątecznej zabawie trzeba było jednak posprzątać, ale dorosłe dzieci jeszcze nie zamierzały się rozejść do domków, myć szyi, uszek i pupć. Postanowiły się jeszcze pobawić. Tym razem w sklep. Może nie ten tradycyjny, tylko w internetowy. Bo właśnie za pośrednictwem różnego rodzaju mediów zaczęło się wzajemne szukanie winnych porażki w poprzedniej zabawie. Zaczęło się też wzajemne proponowanie negocjacji (niestety, tylko wirtualnych). W rzeczywistości jedynie telefony lokalnych przewodniczących „Muchomorków”, „Wróbelków” i „Ośmiorniczek” rozgrzały się do czerwoności. Zwykłe prawo popytu i podaży. Zwłaszcza, że brakujące głosy obecnie są bardzo w cenie. Może dwa pozłotka albo cztery kapsle. Nie, sześć kapsli i ogryzek albo cacko, najlepiej z dziurką.
A może nie ma co się przejmować tą zabawą (polityką), zwłaszcza przed świętami? Przecież mogę się śmiało założyć, że tuż po Nowym Roku dowiemy się, że budżet jednak zostanie przyjęty, a bałwan z wiadrem na głowie i marchewkowym noskiem postawiony. Pytanie tylko, za jaką cenę? W tym okresie jest wiele ważniejszych rzeczy, choćby spotkanie z rodziną przy wigilijnym stole i umycie rączek przed jedzeniem. Kiedyś mój kolega w okresie przedświątecznym zrobił zdjęcie bezdomnemu pod sklepem „Mięso, wędliny, drób” i podpisał „Święta idą”. Zamiast przejmować się starymi dziećmi, pomyślmy o tych, którym – zwłaszcza w tym okresie – jest ciężej. Wszystkim Państwu życzę rodzinnych świąt i cudownych wspomnień z dziecięcych lat.
