- Co dzisiaj zdawaliście? - zagaduje kasjerka. Chłopcy odpowiadają, że matematykę. Kasjerka pyta: – Jak wam poszło? Chłopcy: - Dobrze. Kasjerka pyta jeszcze o egzaminy z polskiego, a młodzieńcy na to, że są zadowoleni. Na koniec kasjerka mówi: „to po maturze zapraszam do pracy na kasę”. Maturzyści z zaskoczeniem patrzą na kasjerkę, na co ona: - No, co? Ja też myślałam, że mi dobrze poszło.
Zastanówmy się zatem, co muszą zrobić tegoroczni maturzyści, aby na owej kasie nie wylądować. (Choć praca na kasie może być bardzo fajna. I coraz lepiej płatna.) Odpowiedź nie jest łatwa, zwłaszcza w czasach, gdy studia przestały być elitarne, a po idiotycznej likwidacji egzaminów wstępnych ich poziom spadł znacząco. I to się daje odczuć, nie tylko w czasie rozmów ze znajomymi profesorami. Można się o tym również przekonać, widząc, jak przygotowani do rynku pracy są absolwenci uczelni. Ów poziom (już i tak żenujący) będzie, niestety, bez radykalnych działań spadał. Bo mamy niż demograficzny, a „fabryki magistrów” (przepraszam - uczelnie wyższe) jakoś muszą się utrzymać i przyciągnąć kandydatów na studia. Biznes jest biznes w końcu!
Długo się zastanawiałem, jak zatem tegoroczny maturzysta i przyszły student może sobie zapewnić dobrą posadę? I znalazłem odpowiedź! Najłatwiej będzie... zostać przybocznym jakiegoś polityka. Od wiceprezesa w górę. Na początku wystarczy patrzeć na niego bezkrytycznie, powtarzać słowo w słowo to, co nasz nowy guru wybełkocze, nosić za nim za darmo teczkę i pomagać w kampanii. A gdy już taki obrazek z plakatu wyborczego gdzieś się, dzięki przekupnemu suwerenowi, dostanie, to przecież nie zapomni o swoim wiernym słudze. W obecnych czasach opłacalne jest być kimś w stylu „przynieś, podaj, pozamiataj, odbierz 500+ i zagłosuj”. Przykładów takich mamy wiele. I nie piszę tu jedynie o (tfu, tfu, że go jeszcze święta Ziemia nosi) Misiewiczu. Praktycznie w każdym ugrupowaniu ktoś taki się znajdował, znajduje i znajdzie.
Na jedno trzeba tylko bardzo uważać... Trzeba postawić na dobrego konia, inaczej szansa może bezpowrotnie przepaść! I co wtedy? Bo takie przypadki się zdarzają, czasami nawet wielokrotnie. Jest w mieście młodzieniec, który w poprzedniej kampanii parlamentarnej teczkę nosił za kandydatem do sejmu z pewnego ugrupowania. Później, gdy okazało się, co sobą reprezentuje ów poseł ziemi radomskiej, to ten młody i bardzo zdolny (trzeba przyznać uczciwie) zmienił front. I tutaj ciężka praca nie popłaciła. Zwłaszcza gdy ta nowa partia miała wejść w układ z pewną starą partią. Gdy młodzieniec sobie uświadomił, że wcześniejsza praca na kandydatkę może nie przynieść korzyści, szybko z partii czmychnął. Inni również obstawiali złe konie. Niektórzy chcieli być w mieście opozycją wobec PiS-u, a stali się jego koalicjantami. Koalicjantami od Gowina, który o swoich przybocznych również zapomniał, pilnując głównie własnego interesu.
Na koniec, drodzy maturzyści, mała instrukcja - członkiem jakiej partii zostać, aby zapewnić sobie godną przyszłość, i za kim ową teczkę nosić. Każdy myśli, że w Polsce szanse na realną władzę mają dwie partie. Jest jednak ktoś, bez kogo często rządzić się nie da. Ta partia w odróżnieniu od dwóch głównych sił politycznych nie ma członków. Ma działaczy. I co najważniejsze - nie zapomina o nich. Tą partią jest PSL. I teraz, drodzy maturzyści, sami sobie odpowiedzcie. Jeśli nie chce wam się szukać normalnej pracy i chcecie ją zdobyć z nominacji partyjnej, to wolicie być działaczem czy też zwyczajnym członkiem?
