Pokaz podkreśla szereg cech szczególnych postawy Paruzela, przejawiających się w cennej z dzisiejszej perspektywy praktyce artystycznej, m.in. przykład polskiego sytuacjonisty, tworzenie fikcyjnych historii, sztuka i życie jako egzystencjalny performance, artystyczne korespondencje.
Tytuł wystawy zaczerpnięty został z jednego z wykładów artysty jako przykład licznych relacji Paruzela (rzeczywistych bądź zaocznych) z innymi artystami i z historią sztuki.
Wystawa jednocześnie dokumentuje poprzez postać artysty kilka istotnych wątków polskiej sztuki, m.in. działania wyrosłe z filmowego środowiska łódzkiego, środowiska niezależne lat 80. (przede wszystkim działalność Biura Soczewka, „samizdaty” Biura), dziedzictwo sztuki konceptualnej, działania animatorskie przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych (wydawnictwo Hotel Sztuki, Muzeum Artystów).
Wiele prac Andrzeja Paruzela zostanie po raz pierwszy pokazane szerokiej publiczności. Z wcześniejszych pokazów były znane jedynie garstce uczestniczących odbiorców.
Ekspozycji towarzyszy dwujęzyczna (polsko-angielska) publikacja o charakterze monografii pod redakcją Romualda K. Bochyńskiego, najpełniej dokumentująca działania artysty, oraz zawierająca zachowane, niekiedy nie publikowane, teksty poświęcone twórczości Paruzela, a także powstałe specjalnie na jej użytek, autorstwa kuratora wystawy Stanisława Rukszy oraz Doroty Grubby.
Wernisaż: 08.02.2019 roku, godz.18.00
Wystawa czynna do 14 kwietnia 2019 roku.
Kurator: Stanisław Ruksza
ANDRZEJ PARUZEL. Urodzony w 1951 r., absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (magister nauk o ziemi) oraz Wydziału Operatorskiego i Realizacji Telewizyjnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Mieszka i pracuje w Warszawie. Twórca instalacji wideo, filmów, fotografii eksperymentalnej oraz obiektów, performer i kurator.
W latach 70. XX w. uczestniczył w ruchu polskiej neoawangardy filmowej. Członek Warsztatu Formy Filmowej oraz współzałożyciel Zespołu T. Animator „Realizacji Koluszki”, projektu o charakterze artystyczno-społecznym i badawczym, dotyczącym działalności Władysława Strzemińskiego i Katarzyny Kobro w Koluszkach w latach 1926–1931. Założyciel Biura Przewodników po Sztuce i Kulturze (w którego ramach powstał szereg realizacji w przestrzeni publicznej), a także Hotelu Sztuki, który był galerią, wydawnictwem i stowarzyszeniem w Łodzi. W latach 80. i 90. realizował swoje działania i projekcje w przestrzeni publicznej, a także zrealizował kilka wystaw w wielu ośrodkach w Europie, m.in. w Słowackiej Galerii Narodowej w Bratysławie, Kunstwerke w Berlinie, Hotel de Ville w Brukseli.
Przez ostatnie 40 lat pokazy wideo i innych prac były realizowane m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej Miasta Paryża, gdzie reprezentował Polskę na Biennale Młodych. Uczestniczył także w dużych wystawach sztuki polskiej i europejskiej, m.in. w Centre Pompidou w Paryżu, Stedelijk Museum i Galerii de Appel w Amsterdamie, Tate Gallery w Londynie. Był uczestnikiem pierwszych festiwali wideo w Hadze, Bilbao i wielu innych. Prezentował swoje filmowe realizacje w ramach cyklu Pionierzy Polskiego Wideo w Polsce, USA, Kanadzie, Niemczech, Wielkiej Brytanii.
Wykładał gościnnie w uczelniach artystycznych w Łodzi, Paryżu, Poznaniu, Toruniu i Lublinie.
Był stypendystą m.in. Ministerstw Kultury Polski i Francji.
Prace w zbiorach m.in. Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (filmoteka), Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Muzeum Kinematografii w Łodzi, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Worcester Art Museum (USA), oraz w prywatnych kolekcjach w Polsce i za granicą.
